Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

W rozmnażaniu krzewów owocowych przez odkłady pionowe bardzo łatwo jest popełnić błąd, zwłaszcza jeśli chodzi o wysokość cięcia pędów. Przycinanie tuż nad ziemią bywa mylące, bo wydaje się, że wtedy roślina szybciej się ukorzeni. Niestety praktyka pokazuje, że zbyt niskie cięcie drastycznie ogranicza ilość oczek, z których mogłyby wyrosnąć nowe pędy, a to z kolei obniża skuteczność całego zabiegu. Przycięcie tylko samego wierzchołka natomiast praktycznie nie pobudza pędu do wytwarzania nowych odrostów i nie stymuluje korzeni, bo zbyt duża część łodygi i starszych tkanek zostaje nietknięta – roślina nie odczuwa wtedy potrzeby regeneracji, więc efekt jest słaby. Zaś skracanie pędów o połowę długości bywa kuszące, bo wydaje się kompromisem, jednak w rzeczywistości zostawia się wtedy za dużo nadziemnej masy, która niepotrzebnie obciąża krzew, spowalnia regenerację i nie sprzyja szybkiemu ukorzenianiu się nowych pędów. Spotykałem się ze zdaniem, że „im więcej zostawisz pędu, tym lepiej”, ale to raczej mit – zbyt długie pędy szybciej więdną, gorzej magazynują wodę i są bardziej narażone na choroby. Standardy szkółkarskie i praktyka ogrodnicza wyraźnie wskazują, że najlepsze efekty daje przycinanie na 2–3 oczka nad ziemią – bo to pozwala zachować dobre proporcje pomiędzy częścią podziemną a nadziemną. Takie cięcie powoduje, że nowe korzenie szybko wyrastają, a roślina lepiej się przyjmuje. Najczęstszy błąd to właśnie założenie, że im krócej lub im dłużej przycinamy, tym lepszy wynik. Tymczasem sukces w odkładach pionowych to efekt umiejętnego balansu – nie tylko w teorii, ale przede wszystkim w praktyce ogrodniczej.