Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

Okulizacja, czyli szczepienie oczkiem, to technika rozmnażania wegetatywnego, która znajduje zastosowanie głównie w przypadku drzew i krzewów o zdrewniałych pędach, takich jak róże. Tymczasem dalie, lawenda czy tulipany rozmnaża się zupełnie innymi metodami, dostosowanymi do ich budowy morfologicznej oraz biologii rozwoju. Dalie są roślinami bulwiastymi i najczęściej rozmnaża się je przez podział bulw. Praktyka pokazuje, że bulwy z dobrze rozwiniętymi oczkami po podzieleniu dają silne, zdrowe rośliny. Próby szczepienia dalie byłyby zbyteczne i nie mają uzasadnienia botanicznego. Lawenda natomiast, będąc półkrzewem o zdrewniałych, lecz cienkich i dość kruchych pędach, zwykle rozmnażana jest przez sadzonki zielne, czasem zdrewniałe, ewentualnie przez odkłady. Uprawa lawendy przez szczepienie właściwie nie występuje i nie jest praktykowana ze względu na niską skuteczność oraz brak potrzeby zachowania konkretnych cech odmianowych w ten sposób. Tulipany zaś to klasyczny przykład roślin cebulowych. W ich przypadku rozmnażanie następuje poprzez oddzielanie cebulek przybyszowych lub wysiew nasion (rzadziej, bo to proces długotrwały i nie daje identycznych potomków). Okulizacja kompletnie nie sprawdziłaby się przy cebulach, bo nie ma tam odpowiedniej tkanki przewodzącej i brak jest zdrewniałych pędów. Wiele osób myli okulizację z innymi technikami szczepienia lub sądzi, że każdą roślinę ozdobną da się szczepić, co niestety nie jest prawdą. Kluczowe jest rozumienie budowy rośliny i dostosowanie metody do jej specyfiki. Stosowanie niewłaściwej techniki zazwyczaj skutkuje brakiem przyjęcia się materiału lub wręcz jego zmarnowaniem. Z mojego punktu widzenia, takie błędy wynikają najczęściej z ogólnego przekonania, że każda rozmnażana roślina musi być szczepiona, co po prostu nie działa w praktyce. Warto zapamiętać, że poprawny dobór metody rozmnażania to podstawa skutecznej produkcji roślin, zarówno w szkółkarstwie, jak i w ogrodnictwie amatorskim.