Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

W rozmnażaniu bylin często pojawiają się nieporozumienia związane z terminologią i wyborem metody. Okulizacja i szczepienie to techniki najczęściej zarezerwowane dla rozmnażania drzew i krzewów, zwłaszcza w sadownictwie oraz uprawie róż i niektórych ozdobnych gatunków drzewiastych. Okulizacja polega na wszczepieniu pojedynczego oczka (pąka) do podkładki, a szczepienie – na połączeniu zraza z podkładką. Te zaawansowane metody wymagają precyzji i specjalnych narzędzi, ale zupełnie nie sprawdzają się przy bylinach, które rosną w kępach i nie mają typowej zdrewniałej łodygi czy pnia. Sadzonkowanie liści to z kolei ciekawy sposób rozmnażania, ale głównie dla pewnych roślin doniczkowych, takich jak fiołek afrykański czy begonia, gdzie fragment liścia może wypuścić korzenie i wytworzyć nową roślinę. Byliny jednak w większości nie regenerują się z liścia – wynika to z ich budowy i specyfiki wzrostu. Typowym błędem jest przekładanie praktyk z jednej grupy roślin na drugą bez zrozumienia ich fizjologii. W ogrodnictwie zaleca się wybierać metody najprostsze, najbardziej efektywne i dostosowane do danego gatunku. Dlatego podział roślin jest uznawany za najlepszy dla bylin – zachowuje cechy mateczne, nie wymaga dodatkowej ochrony i daje szybkie rezultaty. Warto przy okazji pamiętać, że stosowanie zbyt skomplikowanych technik tam, gdzie nie przynoszą żadnych korzyści, to strata czasu i materiału roślinnego.