Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

Prawidłowe przechowywanie owoców w technologii ULO polega na utrzymaniu bardzo niskiego stężenia tlenu, poniżej 2%, co zasadniczo odróżnia tę metodę od zwykłego chłodzenia czy nawet przechowalnictwa w tzw. atmosferze kontrolowanej (KA). Często można się pomylić, myśląc, że poziom tlenu rzędu 4-5%, 6-7% albo nawet wyżej (8-9%) wystarczy, żeby zatrzymać dojrzewanie owoców, ale niestety to nie jest aż tak skuteczne. Przy takich stężeniach, mimo że owoce faktycznie oddychają wolniej niż w zwykłej atmosferze, to jednak procesy metaboliczne zachodzą w nich nadal dosyć intensywnie. Z mojego doświadczenia wynika, że wielu uczniów czy nawet początkujących producentów utożsamia ULO z tradycyjną atmosferą kontrolowaną, gdzie tlen ustawia się właśnie na poziomie kilku procent – a to już zupełnie inna bajka. Przechowywanie w 4-5% tlenu to raczej standard dla prostszych systemów, ale w ULO chodzi o to, żeby zejść o kilka "oczko" niżej. Przy 6-7% czy 8-9% nie osiągniemy pożądanego efektu zahamowania oddychania, a owoce szybciej się starzeją i tracą masę. Typowym błędem jest też przekonanie, że zbyt niski tlen jest zawsze niebezpieczny – rzeczywiście, pewne minimum trzeba zachować, ale nowoczesne komory ULO są wyposażone w bardzo precyzyjne czujniki i systemy alarmowe, które to kontrolują. Współczesne standardy europejskie, np. normy niemieckie czy zalecenia holenderskie dla jabłek, wyraźnie stawiają na zakres 1-2% tlenu. To właśnie ten poziom pozwala zatrzymać rozwój niektórych grzybów i bakterii, jednocześnie nie powodując uszkodzeń fizjologicznych owoców. W praktyce, jeśli ktoś ustawi tlen na wyższym poziomie, to niestety nie wykorzysta w pełni potencjału tej technologii i może mieć spore straty, szczególnie po kilku miesiącach magazynowania.