Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

Wybór potasu, fosforu czy azotu jako środków do dokarmiania dolistnego w celu walki z chorobami przechowalniczymi opiera się na błędnym rozumieniu roli tych makroskładników w żywieniu roślin. Potas jest niezbędny dla wielu procesów metabolicznych, w tym dla regulacji osmotycznej i syntezy białek, jednak zbyt niski poziom wapnia w roślinach nie zostanie zrekompensowany dodatkowymi ilościami potasu. Przy niedoborze wapnia, rośliny mogą stać się bardziej podatne na choroby, co czyni ten wybór niewłaściwym. Fosfor, z kolei, odgrywa kluczową rolę w energetyce komórkowej i fotosyntezie, ale jego działanie w kontekście zdrowia roślin jest ograniczone bez odpowiedniego poziomu wapnia, który stabilizuje struktury komórkowe. Azot natomiast, który wspomaga wzrost wegetatywny, może prowadzić do nadmiernego wzrostu liści, co z kolei może zwiększać ryzyko infekcji, szczególnie w wilgotnych warunkach. Zrozumienie specyfiki każdego z tych makroskładników oraz ich interakcji z wapniem jest niezbędne, aby unikać błędnych praktyk nawożeniowych, które mogą prowadzić do obniżenia zdrowotności roślin. Kluczowe w praktyce rolniczej jest zatem stosowanie zrównoważonego nawożenia, które uwzględnia nie tylko wymagania roślin, ale także ich środowisko wzrostu oraz potencjalne zagrożenia biologiczne.