Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

Często spotykam się z przekonaniem, że pędy pionowe u wiśni najlepiej wycinać na początku roku (styczeń, marzec) albo jesienią (październik), bo wtedy drzewa się nie ruszają, nie mają soków w obiegu i rany szybciej się goją. Niestety, takie podejście w przypadku wiśni może przynieść więcej szkód niż pożytku. Zimowe cięcie (styczeń, marzec) może prowadzić do nadmiernego pobudzenia drzewa na wiosnę – wycinając pędy w tym okresie, powodujemy, że pojawią się mocne, pionowe odrosty, tzw. wilki. One potem jeszcze bardziej konkurują z przewodnikiem i całą strukturą korony, co jest totalnie niepożądane, jeśli zależy nam na zachowaniu jednego silnego przewodnika. Oprócz tego, z mojego doświadczenia wynika, że rany po cięciu zimowym u wiśni goją się wolniej i są bardziej narażone na infekcje grzybowe lub bakteryjne, bo niska temperatura i wilgoć to idealne warunki dla patogenów. Jeśli chodzi o cięcie w październiku, to też nie jest dobry moment – drzewa zaczynają już przygotowania do spoczynku, a każda rana jesienią to otwarte drzwi dla chorób i osłabienie drzewa przed zimą. Taki zabieg może prowadzić do przemarzania ran lub całych gałęzi, co szczególnie w polskich warunkach klimatycznych zdarza się dość często. Generalnie, myśląc o terminie cięcia, trzeba brać pod uwagę fizjologię drzewa – latem, czyli w lipcu, wiśnia kończy intensywny przyrost i wtedy jest najbezpieczniej ją ciąć. Można też wtedy najlepiej ocenić, które pędy naprawdę przeszkadzają, bo korona jest już w pełni ukształtowana na ten sezon. Zdecydowanie nie polecam więc cięcia w styczniu, marcu czy październiku, bo wtedy łatwo popełnić błąd, który będzie się potem ciągnął za nami przez kilka sezonów. W tym temacie warto zawsze patrzeć na nowoczesne zalecenia branżowe – a one jasno stawiają na cięcie letnie.