Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

Wielu osobom może się wydawać, że skoro sad wymaga poprawienia kondycji, to każdy rodzaj nawozu mineralnego coś zdziała. Niestety, to nie działa tak uniwersalnie. Superfosfat to nawóz fosforowy, zawiera głównie fosfor i wapń, a nie azot, więc jego stosowanie nie zlikwiduje niedoboru azotu w jabłoniach – co najwyżej wpłynie na rozwój korzeni, ale nie zapewni efektu zieleni i wzrostu części nadziemnych. Siarczan potasu to dobry nawóz potasowy, ceniony za dostarczanie potasu i siarki, ale w kontekście niedoboru azotu jest kompletnie nietrafiony – nie zawiera ani grama azotu, więc jego aplikacja nie rozwiąże problemu. Potas wspiera gospodarkę wodną roślin czy odporność na choroby, ale nie zastąpi funkcji azotu, szczególnie w fazie intensywnego wzrostu. Z kolei wapniak dolomitowy to typowy nawozowy środek odkwaszający glebę i wzbogacający ją w wapń oraz magnez, jednak nie zawiera w swoim składzie żadnego azotu. Typowym błędem jest mylenie pozytywnego wpływu na strukturę gleby i pH z dostarczaniem składników pokarmowych niezbędnych dla bieżącego wzrostu roślin – a jabłonie akurat na niedobór azotu reagują bardzo szybko zahamowaniem wzrostu i żółknięciem liści. Moim zdaniem, wynika to z mylnego przekonania, że każdy nawóz poprawia wszystko – niestety, trzeba dobierać preparat do konkretnego niedoboru. W tym przypadku jedynie mocznik, jako źródło łatwo przyswajalnego azotu, nadaje się do szybkiej interwencji dolistnej. Pozostałe wymienione nawozy mają zupełnie inne zastosowanie i nie zlikwidują niedoboru azotu, nawet jeśli poprawią inne parametry uprawy.