Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

W kontekście ekologicznej uprawy warzyw, nie wszystkie nawozy mineralne są dozwolone. Często zdarza się, że osoby początkujące myślą, iż wystarczy wyeliminować pestycydy, by uprawa była ekologiczna, ale kluczowe są tu także zasady dotyczące nawożenia. Saletra amonowa, superfosfat i mocznik to nawozy typowo syntetyczne, które wytwarza się na drodze zaawansowanych procesów chemicznych, z użyciem gazów technicznych lub kwasów nieorganicznych. Zawierają one związki azotu i fosforu, które bardzo łatwo wypłukują się do wód gruntowych i powodują zanieczyszczenie środowiska, a nawet eutrofizację. Unia Europejska w rozporządzeniu 889/2008 wyraźnie wskazuje, że nawozy te są zabronione w ekologicznej produkcji, ponieważ naruszają naturalne cykle przyrody i mogą prowadzić do kumulacji szkodliwych substancji w glebie. Stosowanie superfosfatu czy mocznika jest typowe dla intensywnego rolnictwa konwencjonalnego, gdzie stawia się na szybki przyrost masy zielonej kosztem równowagi ekologicznej. Z kolei siarczan potasowy, pod warunkiem że jest naturalnego pochodzenia i nie zawiera szkodliwych domieszek, jest akceptowany w ekologicznym rolnictwie. Moim zdaniem, jednym z najczęstszych błędów jest utożsamianie wszystkich nawozów mineralnych z czymś automatycznie niedozwolonym w ekologii, albo odwrotnie – sądzenie, że każdy nawóz nadaje się do każdej uprawy. Praktyka pokazuje, że to właśnie źródło, metoda produkcji i wpływ na środowisko decydują o dopuszczeniu nawozu do upraw ekologicznych, a nie sama nazwa chemiczna produktu. Warto czytać przepisy i listy dopuszczonych środków, bo ekologia w rolnictwie to nie marketing, tylko konkretne wymagania prawne i technologiczne.