Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

Niektóre podejścia do utrzymania żyzności gleby, choć na pierwszy rzut oka wydają się sensowne, w praktyce nie spełniają wymogów rolnictwa ekologicznego. Melioracje wodne są co prawda ważne dla regulacji stosunków wodnych na polach, ale dotyczą raczej zapobiegania nadmiernemu zalewaniu lub osuszaniu terenu niż bezpośredniej poprawy żyzności gleby. Moim zdaniem, to takie narzędzie infrastrukturalne, a nie agrotechniczne, bo nie wpływa realnie na poziom materii organicznej czy zawartość składników pokarmowych. Nawadnianie kropelkowe, znane z upraw warzywnych i sadowniczych, świetnie sprawdza się w oszczędnym gospodarowaniu wodą, ale nie zwiększa zawartości próchnicy ani nie dostarcza roślinom niezbędnego azotu, fosforu czy potasu – to po prostu technika podlewania, która ma ograniczyć zużycie wody i poprawić wydajność, ale nie podnosi żyzności gleby. Z kolei nawożenie nawozami azotowymi, szczególnie syntetycznymi, jest w rolnictwie ekologicznym wręcz zabronione, bo łamie podstawową zasadę ograniczania chemii i sztucznych środków produkcji. Wiele osób błędnie zakłada, że skoro azot jest kluczowy dla roślin, to wystarczy go dosypać i już – tymczasem w praktyce ekologicznej chodzi o zamknięty obieg i naturalne źródła składników odżywczych. Takie szybkie rozwiązania jak nawozy sztuczne prowadzą do degradacji gleby, zakwaszenia i zanieczyszczania wód gruntowych. Z mojego doświadczenia wynika, że te błędy powielają się z braku wiedzy o biologicznych procesach w glebie i zasadach płodozmianu. Ostatecznie to właśnie płodozmian z udziałem roślin bobowatych jest najbardziej zgodny z ideą upraw ekologicznych i daje najlepsze efekty długoterminowe, bo opiera się na naturalnym wzbogacaniu gleby w azot oraz poprawie jej struktury.