Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych
Zawód: Technik ogrodnik
Kategorie: Rośliny ogrodnicze Zakładanie upraw
W intensywnych uprawach jabłoniowych najczęściej formuje się drzewka w kształcie korony
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
W intensywnych sadach jabłoniowych drzewka prowadzi się głównie w formie korony osiowej, co jest zgodne z nowoczesnymi praktykami uprawowymi. Korona osiowa to forma, w której główny przewodnik drzewa jest wyraźnie wyeksponowany, a boczne gałęzie są ukierunkowane w sposób, który sprzyja optymalnemu rozwojowi i owocowaniu. Ta technika pozwala na lepsze doświetlenie wszystkich części korony, co przekłada się na wyższą jakość plonów. Przykładowo, w sadach wykorzystujących systemy prowadzenia osiowego, drzewa są sadzone w odpowiednich odstępach, co umożliwia skuteczne zarządzanie przestrzenią i dostępem do światła. Dodatkowo, korona osiowa ułatwia mechanizację prac sadowniczych, co jest kluczowe w intensywnej produkcji. Warto również zauważyć, że zgodność z tą formą prowadzenia drzew wpływa na ich zdrowotność oraz rentowność sadu, co jest istotne w kontekście zrównoważonego rozwoju i ekonomiki produkcji.
Sadzenie drzewek jabłoniowych w formie korony szpalerowej, mikado lub kotłowej wiąże się z różnymi ograniczeniami i nieefektywnościami, które mogą negatywnie wpływać na plony oraz zdrowotność roślin. Korona szpalerowa, w której drzewa są prowadzone w wąskich rzędach, może ograniczać dostęp światła do dolnych partii roślin, co prowadzi do słabszego rozwoju owoców. W tej formie, boczne gałęzie są zbyt blisko siebie, co sprzyja chorobom grzybowym i utrudnia właściwą wentylację. Z kolei korona mikado, charakteryzująca się bardzo rozbudowaną formą, może prowadzić do nadmiernego zagęszczenia liści, co również skutkuje obniżonym plonowaniem z powodu konkurencji o zasoby. Natomiast korona kotłowa, która jest bardziej typowa dla starszych metod uprawy, nie zapewnia odpowiedniego wsparcia dla intensywnego zbioru oraz mechanizacji, co jest kluczowe w nowoczesnych sadach. Często sadownicy, którzy nie stosują się do najlepszych praktyk prowadzenia drzew w formie osiowej, popełniają błąd, koncentrując się na estetyce lub na metodach z przeszłości, zamiast na dostosowaniu się do aktualnych wytycznych dotyczących efektywności produkcji. Takie podejście może prowadzić do nieoptymalnych warunków wzrostu, co w dłuższym okresie przekłada się na mniejsze zyski oraz większe problemy zdrowotne w sadzie.