Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

Prawidłowy termin okulizacji „śpiącym oczkiem” bywa często mylony, bo w praktyce różni się od innych zabiegów szczepienia drzew. Często można spotkać się z przekonaniem, że okulizację można prowadzić już wczesną wiosną, czyli w marcu lub kwietniu. To błąd, ponieważ wtedy rośliny nie mają jeszcze aktywnie krążącego soku, a kora nie oddziela się dobrze od drewna. W konsekwencji oczko praktycznie nie ma szans się przyjąć. Niektórzy sugerują też maj lub czerwiec, traktując te miesiące jako okres intensywnego wzrostu roślin. Jednak wtedy jednoroczne pędy są jeszcze niedostatecznie dojrzałe, a oczka mogą być za młode i zbyt delikatne, więc ryzyko niepowodzenia zabiegu jest bardzo wysokie. Wrzesień i październik to również nie jest odpowiedni czas – podkładki zaczynają przygotowywać się do spoczynku zimowego, soków jest coraz mniej, kora przestaje się oddzielać, a oczko nie ma wystarczająco dużo czasu na przyjęcie się przed zimą. Moim zdaniem bardzo często problem bierze się z nieścisłości w literaturze lub bezpośredniego przenoszenia innych terminów szczepień, np. szczepienia zimowego lub letniego, na okulizację. Warto więc pamiętać, że dla „śpiącego oczka” najlepszym okresem jest środek lata, kiedy panują optymalne warunki fizjologiczne dla przyjęcia oczka. Dobre praktyki szkółkarskie mówią jasno – tylko wtedy mamy realną szansę na wysoki procent powodzenia zabiegu. Wybierając inny termin, narażamy się na straty materiału sadowniczego i niską efektywność pracy.