Groch jest rośliną strączkową, która ma specyficzne wymagania dotyczące gleby i składników odżywczych. Uprawa grochu w pierwszym roku po zastosowaniu obornika jest niewskazana, ponieważ świeży obornik zawiera duże ilości azotu, co prowadzi do nadmiaru tego składnika w glebie. Groch, jako roślina strączkowa, ma zdolność wiązania azotu atmosferycznego, co czyni go bardziej wrażliwym na nadmiar azotu, co może skutkować słabszym wzrostem i niższymi plonami. W praktyce rolniczej zaleca się, aby po zastosowaniu obornika w pierwszym roku uprawiać rośliny, które są bardziej odporne na wysoką zawartość azotu, jak ziemniaki czy buraki. W przeciwnym razie, zbyt duża ilość azotu może prowadzić do problemów z chorobami roślin i obniżeniem jakości plonów.
Uprawa ziemniaków, buraków czy ogórków po świeżym oborniku wydaje się być logicznym wyborem, jednak jest to podejście niezgodne z zaleceniami dotyczącymi płodozmianu i nawożenia. Ziemniaki, jako roślina bulwiasta, mają dość wysokie wymagania nawozowe i mogą dobrze rosnąć w żyznej glebie, jednak w pierwszym roku po oborniku mogą być narażone na choroby, takie jak zaraza ziemniaczana, która może być potęgowane przez zawyżony poziom azotu. Buraki mają również swoje specyficzne potrzeby glebowe i dobrze reagują na nawożenie organiczne, ale nadmiar azotu może prowadzić do nadmiernego wzrostu masy liściowej kosztem korzeni, co wpływa na jakość plonów. Ogórki są roślinami ciepłolubnymi i chociaż mogą korzystać z żyznej gleby, jednak w pierwszym roku po oborniku ich uprawa może być ryzykowna ze względu na wysokie stężenie azotu, które sprzyja chorobom grzybowym i niekorzystnym warunkom dla wzrostu. Typowym błędem jest brak świadomości o tym, że nadmiar azotu w glebie może prowadzić do problemów z równowagą składników odżywczych, co w efekcie wpływa na zdrowie roślin oraz jakość plonów. Dlatego, aby uniknąć problemów, warto trzymać się zasad płodozmianu i dostosowywać wybór roślin do warunków, które panują w danym roku po zastosowaniu obornika.