Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

Zdarza się, że podczas planowania płodozmianu skupiamy się głównie na widocznych różnicach między roślinami – np. na ich pokroju czy terminie zbioru – ale w rzeczywistości dużo ważniejsze jest, do jakiej rodziny botanicznej należą i jakie mają wymagania glebowe oraz podatność na choroby. Często uważa się, że po pietruszce można sadzić praktycznie wszystko, bo to roślina średnio wymagająca, ale niestety nie zawsze tak jest. Choć sałata, szpinak czy kapusta różnią się znacznie od pietruszki pod względem wyglądu i nawet technologii uprawy, nie należą do tej samej rodziny co pietruszka, a więc nie kumulują tych samych patogenów i nie wyczerpują gleby z identycznych składników mineralnych. To bardzo ważny aspekt, który czasem się pomija – nawet jeśli szpinak i sałata mają szybki cykl wegetacyjny, to jednak rotacja z pietruszką jest bezpieczna, bo ogranicza ryzyko chorób podglebowych i pozwala glebie się zregenerować. Natomiast często niedocenianym błędem jest sadzenie po sobie warzyw z tej samej rodziny – jak właśnie seler korzeniowy po pietruszce – co prowadzi do nagromadzenia się szkodników typowych dla baldaszkowatych oraz zwiększa presję chorób, zwłaszcza w uprawach prowadzonych bez płodozmianu. Takie podejście przeczy dobrym praktykom rolniczym zalecanym przez doradców agrotechnicznych i skutkuje bardzo szybko wyraźnym obniżeniem jakości i ilości plonów. Warto pamiętać, że właściwy płodozmian to nie tylko kwestia „nieuprawiania po sobie marchewki i pietruszki”, ale ogólnie unikania powtarzania po sobie warzyw pokrewnych botanicznie – kluczowy element zrównoważonej produkcji warzyw.