Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

W uprawie pomidorów często spotyka się różne zabiegi pielęgnacyjne, ale nie wszystkie rzeczywiście wpływają na regulację wzrostu i owocowania w taki sposób, jak by się chciało. Zapyłanie, choć jest niezbędne dla powstawania owoców, dotyczy głównie procesu przenoszenia pyłku i nie wpływa na sam wzrost rośliny ani nie reguluje liczby czy jakości dojrzewających owoców – to raczej naturalny etap rozwoju rośliny, czasem wspomagany w warunkach szklarniowych przez specjalne wibratory lub owady zapylające. Przerywanie odnosi się głównie do rozrzedzania (np. w uprawie owoców pestkowych lub korzeniowych), a w przypadku pomidorów ma bardzo małe znaczenie – praktycznie nie stosuje się tego zabiegu, bo pomidor sam reguluje zawiązywanie owoców. Usuwanie dolnych liści to bardzo przydatna czynność, która pomaga ograniczyć rozwój chorób, poprawić przewiewność i dostęp światła, ale nie jest ona bezpośrednio związana z kontrolą wzrostu czy zawiązywania owoców na tyle, by uznać ją za kluczowy zabieg regulacyjny. W praktyce największy wpływ na równowagę między wzrostem a owocowaniem ma właśnie cięcie, czyli usuwanie pędów bocznych i ewentualnie regulacja wysokości głównego pędu. Myślenie, że samo zapylenie lub przerzedzanie rozwiąże problem zbyt bujnego wzrostu czy słabego plonowania, to częsty błąd początkujących ogrodników. Tak naprawdę dopiero połączenie prawidłowego cięcia z innymi zabiegami daje najlepszy efekt, bo pozwala skierować energię rośliny na rozwój owoców, a nie na niepotrzebną masę liściową. Warto pamiętać, że każde działanie w uprawie pomidora powinno mieć jasno określony cel, zgodny z dobrą praktyką ogrodniczą i wytycznymi szkółkarskimi.