Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

Dość często można się pomylić przy tym pytaniu, bo nie wszystkie popularne warzywa da się rozmnażać wegetatywnie w taki sposób, jak chrzan czy czosnek. Marchew i rzodkiewka to raczej przypadki, gdzie dominuje rozmnażanie generatywne, czyli z nasion – i to jest żelazna zasada w ogrodnictwie warzywnym, potwierdzona w praktyce. Marchew oraz rzodkiewka tworzą korzeń spichrzowy, ale po ich zbiorze nie są w stanie odtworzyć całej rośliny na nowo, więc sadzenie ich części nie da efektu w postaci nowej marchwi czy rzodkiewki. To częsty błąd myślowy – ludziom wydaje się, że skoro korzeń jest duży, to można go wykorzystać do dalszego rozmnażania, a to nie działa w praktyce. Rabarbar faktycznie rozmnaża się przez podział karpy, więc jest to przykład wegetatywnego rozmnażania, jednak rzodkiewka już nie – tutaj wyłącznie wysiew nasion jest skuteczny i zalecany przez wszystkie podręczniki ogrodnicze. Z kolei czosnek rozmnażamy przez ząbki, a chrzan przez sadzonki korzeniowe – to są przykłady z podręczników i branżowych standardów. Jeśli ktoś wybierze zestaw marchew z czosnkiem lub chrzanem, to pewnie kieruje się tym, że korzenie wydają się podobne, ale technicznie tylko czosnek i chrzan rozmnażają się w praktyce wegetatywnie zgodnie z oczekiwaniami i dobrymi praktykami produkcyjnymi. Również w produkcji towarowej jedynie takie metody gwarantują zachowanie cech odmianowych i zdrowotności. Podsumowując, błędne przekonania wynikają głównie z utożsamiania korzenia z możliwością rozmnażania wegetatywnego, ale nie każda roślina korzeniowa na to pozwala.