Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

Wiele osób myli się, sądząc, że wysoki poziom wód gruntowych będzie tak samo niekorzystny dla wszystkich upraw sadowniczych, ale to nie jest do końca prawda. Porzeczki czy truskawki mają dość płytki system korzeniowy i potrafią sobie radzić na glebach, gdzie wody gruntowe są stosunkowo blisko, oczywiście o ile nie ma zalewania i zastoin wodnych przez dłuższy czas. Śliwa również toleruje wyższy poziom wód niż np. orzech włoski, choć długotrwałe zalewanie oczywiście każdej roślinie szkodzi. Jednak kluczowa różnica polega na wymaganiach glebowych i fizjologii korzeni – orzech włoski to typowy głęboko korzeniący się gatunek, dla którego nawet okresowe podnoszenie się poziomu wód gruntowych jest bardzo niebezpieczne. W praktyce, jeśli ktoś posadzi orzech na terenie zbyt wilgotnym, roślina nie będzie się rozwijać prawidłowo, pojawią się choroby korzeni lub niedobory tlenu. Częsty błąd to wrzucanie wszystkich roślin sadowniczych do jednego worka bez uwzględnienia ich specyficznych wymagań. Żeby dobrze prowadzić uprawy, warto analizować system korzeniowy, preferencje siedliskowe i odporność na warunki glebowo-wodne. Porzeczki i truskawki w praktyce ogrodniczej często wręcz wymagają umiarkowanej wilgotności, a śliwa daje sobie radę na różnych stanowiskach, byle nie bagiennych. Natomiast orzech włoski to już zupełnie inna historia – tu standardy sadownicze wyraźnie zalecają unikanie terenów podmokłych. Takie podejście jest fundamentem efektywnego planowania nasadzeń i uniknięcia strat w plonie oraz zdrowotności roślin.