Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

Często zdarza się, że osoby mniej doświadczone w sadownictwie sądzą, iż każda forma nawadniania, która dostarcza wodę do gleby, może być stosowana niezależnie od sytuacji fitosanitarnej w sadzie. To jednak spore uproszczenie. Na przykład nawadnianie kropelkowe, nawet jeśli łączone jest z fertygacją, to metoda uważana za jedną z najbezpieczniejszych w kontekście ochrony drzew przed chorobami grzybowymi. Dzięki temu, że woda trafia precyzyjnie do strefy korzeniowej, a nie na liście czy owoce, nie stwarza się warunków do rozwoju patogenów, takich jak parch jabłoni. Zraszacze podkoronowe także ograniczają kontakt wody z nadziemnymi częściami drzewa – głównym celem jest tu wilgotność gleby, nie części zielone. W praktyce, to właśnie ograniczenie bezpośredniego zwilżania liści jest jednym z filarów nowoczesnej ochrony sadów przed infekcjami. Wydaje się, że czasem myli się pojęcie "nawadniania intensywnego" z "niebezpiecznego" – tymczasem liczy się głównie technika aplikacji wody. Największy błąd myślowy to założenie, że skoro np. kropelkowe systemy mogą powodować lokalne przemoczenie, to są równie ryzykowne co deszczowniane – a to nieprawda. W rzeczywistości, deszczownie poprzez zwilżanie całej korony rozprzestrzeniają zarodniki grzybów, a wilgoć utrzymująca się długo na liściach to wręcz zaproszenie dla patogenów. Sadzonkarze i doradcy branżowi regularnie podkreślają, że wybór metody nawadniania to nie tylko kwestia wydajności wodnej, ale też zdrowia roślin. Warto zatem pamiętać, że wybierając system kropelkowy lub podkoronowy, postępujemy zgodnie z najlepszymi praktykami zwalczania parcha i innych chorób grzybowych.