Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

W praktyce warzywnictwa tylko niektóre gatunki wymagają wielokrotnego zbioru ze względu na swoją specyfikę dojrzewania. Marchew i pietruszka to typowe przykłady roślin, gdzie cały cykl produkcyjny prowadzi do jednorazowego zbioru – korzenie wykopuje się po osiągnięciu przez większość roślin dojrzałości pełnej, co zapewnia jednorodność towaru i optymalizuje koszty pracy. Z mojego doświadczenia wynika, że próba dzielenia zbioru na etapy, bo część korzeni dojrzała wcześniej, rzadko się sprawdza i raczej nie jest stosowana komercyjnie. Jeśli chodzi o kapustę, ona też generalnie jest zbierana w jednym terminie, choć zdarza się, że w bardzo zróżnicowanych plantacjach kilka główek zbiera się wcześniej. Jednak w skali produkcji to margines i wynika raczej z konieczności, nie z zalecanych praktyk. Kapusta i inne warzywa głowiaste są prowadzone tak, żeby uzyskać w miarę ujednolicony plon i jeden, szybki zbiór, co minimalizuje straty i ułatwia logistykę. Najczęstszym błędem myślowym jest założenie, że każde warzywo korzeniowe czy głowiaste może być zbierane wielokrotnie, bo rośnie w różnym tempie. Jednak w rzeczywistości korzenie i główki dłużej pozostawione w glebie narażają się na choroby, spadek jakości i straty plonu. Wielokrotny zbiór dotyczy głównie tych gatunków, których części użytkowe dojrzewają stopniowo i których zbiór pobudza dalsze owocowanie – stąd właśnie ogórek jest książkowym przykładem. Zwracam uwagę, że trzymanie się dobrych praktyk w uprawie pozwala uniknąć niepotrzebnych kosztów i strat jakościowych.