Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

W rolnictwie bardzo łatwo popełnić błędy, jeśli nie bierze się pod uwagę nie tylko własnego komfortu, ale i cykli przyrodniczych oraz wymogów prawnych. Wybierając takie odpowiedzi, jak możliwość stosowania obornika na glebach zalanych wodą lub przykrytych śniegiem, można odnieść wrażenie, że nie ma znaczenia pora roku lub stan gleby – a to poważny błąd. Gleba zalana wodą jest praktycznie nieprzepuszczalna, przez co składniki odżywcze z nawozu nie mają jak się wchłonąć, a zamiast tego są wypłukiwane do wód gruntowych i powierzchniowych, co prowadzi do eutrofizacji rzek i jezior. To samo dotyczy gleb ze śniegiem – wtedy obornik nie ma szans dotrzeć do strefy korzeniowej roślin, a podczas roztopów może zostać całkowicie zmyty. Z mojego punktu widzenia to trochę strata nawozu i niemałe ryzyko dla środowiska – a do tego niezgodne z programami ochrony wód. Stosowanie nawozów naturalnych od 1 listopada do 30 marca to kolejny przykład myślenia typowo zadaniowego, bez zwracania uwagi na to, czy rośliny wtedy w ogóle rosną. Zimą gleba jest często zamarznięta i niezdolna do przyjęcia nawozu, przez co cała operacja nie ma efektu agronomicznego, a stwarza tylko zagrożenie dla wód. Moim zdaniem tego typu błędne decyzje biorą się z przyzwyczajeń albo nieznajomości aktualnych zasad. W praktyce najlepsze efekty daje stosowanie obornika wtedy, gdy rośliny potrzebują składników pokarmowych, a gleba jest w stanie je przyjąć, czyli właśnie od początku marca do końca listopada. To podstawowa zasada zarówno w produkcji konwencjonalnej, jak i zrównoważonej.