Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

Wiele osób myli terminy zakończenia nawożenia obornikiem, sugerując się albo tradycją, albo wygodą, a nie zawsze aktualnymi przepisami i praktyką rolniczą. Na przykład, wskazanie daty wcześniejszej, takiej jak 31 października, choć wydaje się „bezpieczne”, to jednak nie wykorzystuje potencjału dłuższego okresu wegetacyjnego, jaki mamy w Polsce. Czasami pogoda jest łagodna jeszcze przez cały listopad, co pozwala na spokojne rozprowadzenie obornika bez ryzyka dla środowiska. Z kolei wybór późniejszych terminów, typu 15 listopada czy nawet 15 grudnia, może prowadzić do poważnych problemów środowiskowych. W grudniu gleba bywa już często zamarznięta lub bardzo nasiąknięta wodą, co drastycznie podnosi ryzyko spływu powierzchniowego nawozów. Z mojego doświadczenia, wielu rolników wybiera późniejszy termin, bo po zbiorach jest jeszcze czas lub myślą, że składniki lepiej się rozłożą przez zimę, ale to nie działa — zimą mikroorganizmy prawie nie pracują, a straty są dużo większe. Problemem jest też myślenie, że termin można dowolnie przesuwać, jeśli nie ma śniegu — niestety, przepisy są tu sztywne. Przekroczenie 30 listopada jest niezgodne z aktualnymi wymogami dobrej praktyki oraz Programu Azotanowego. Takie podejście prowadzi do nadmiernego zanieczyszczenia wód, co jest nie tylko nieetyczne, ale również obarczone ryzykiem sankcji prawnych. Jeżeli w gospodarstwie planuje się rozkład pracy na późną jesień, to warto wcześniej rozważyć logistykę i zakończyć nawożenie w terminie, bo potem już nie ma odwrotu — nie tylko ze względu na przepisy, ale też zdrowy rozsądek rolniczy. Podsumowując, zarówno zbyt wczesne, jak i zbyt późne nawożenie obornikiem w sadzie jest niekorzystne, a termin do 30 listopada to kompromis uwzględniający zarówno agrotechnikę, jak i ochronę środowiska.