Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

Wielu osobom wydaje się, że zabiegi ochrony roślin można przeprowadzać nawet przy wietrze sięgającym 3,5 czy 4 m/s – przecież taka prędkość to wciąż lekki powiew, prawda? Jednak z technicznego punktu widzenia, już przy wietrze powyżej 3,0 m/s gwałtownie rośnie ryzyko znoszenia cieczy użytkowej poza chronione pole. To znoszenie nie tylko obniża skuteczność zabiegu (preparat nie trafia tam, gdzie powinien), ale też stwarza realne zagrożenie dla środowiska, ludzi, zwierząt czy choćby pasiek znajdujących się w pobliżu. Z mojego doświadczenia wynika, że przekonanie o „bezpiecznym zapasie” do 4 m/s to często efekt uproszczenia lub nieznajomości aktualnych wytycznych. Standardy branżowe, ale też krajowe przepisy, jasno podają granicę 3,0 m/s właśnie po to, aby ograniczyć negatywne skutki stosowania chemii w rolnictwie. Przekroczenie tej wartości to nie tylko zły nawyk, ale w praktyce powód do nałożenia grzywny podczas kontroli. Zdarza się też, że rolnicy kierują się wygodą („wiatr pomoże rozprowadzić ciecz po całym łanie”), ale to myślenie jest błędne – wiatr powoduje nierównomierne pokrycie, a wręcz ucieczkę cieczy na sąsiednie areały. Dla mnie najważniejsze jest, by zrozumieć fizyczne podstawy: krople cieczy są lekkie, a nawet niewielki ruch powietrza może je przenieść na odległość kilkudziesięciu czy nawet kilkuset metrów. Właśnie dlatego nie wolno bagatelizować tej wartości – 3,0 m/s nie jest arbitralna, lecz wynika z praktyki i badań terenowych. Przekroczenie tej granicy to, krótko mówiąc, proszenie się o kłopoty zarówno techniczne, jak i prawne.