Kwalifikacja: OGR.02 - Zakładanie i prowadzenie upraw ogrodniczych

W praktyce rolniczej bardzo często pojawia się przekonanie, że do 4 m/s czy nawet 4,5 m/s wiatr nie stanowi jeszcze większego zagrożenia przy zabiegach ochrony roślin. Jednak takie założenia są błędne i mogą wynikać z niedoszacowania wpływu wiatru na znoszenie cieczy roboczej. Przekroczenie progu 3,0 m/s bardzo wyraźnie zwiększa szansę, że kropelki środka ochrony zamiast trafić na docelowe rośliny, zostaną przeniesione przez wiatr poza pole. W praktyce bywa tak, że nawet przy 3,5 m/s, szczególnie przy stosowaniu opryskiwaczy z drobną kroplą i wysokim ciśnieniu, znoszenie jest już niekontrolowane. Częstym błędem jest sugerowanie się subiektywnym odczuciem siły wiatru bez pomiarów, co prowadzi do niedocenienia ryzyka. Branżowe normy i przepisy, w tym zalecenia PIORiN oraz etykiety środków ochrony roślin, jednoznacznie wskazują limit właśnie do 3,0 m/s. Przekraczając tę wartość, narażamy się nie tylko na nieskuteczność zabiegu (bo środek zamiast trafić na uprawę, ląduje poza polem), ale również na szkody dla upraw sąsiadów, zanieczyszczenie środowiska, a nawet kary administracyjne. Warto zauważyć, że nawet niewielkie przekroczenie tej granicy – choćby do 3,5 m/s – może mieć poważne konsekwencje w szczególnych warunkach (np. bliskość dróg, zabudowań, pasiek czy upraw wrażliwych). Moim zdaniem kluczowe jest korzystanie z wiarygodnych anemometrów w trakcie zabiegów i nieuleganie pokusie przyspieszania prac na siłę. Dobra praktyka rolnicza to nie tylko skuteczność, ale i odpowiedzialność za środowisko oraz relacje z otoczeniem. Dlatego ograniczenie do 3,0 m/s jest nieprzypadkowe i wynika z doświadczeń branży oraz wymagań prawnych.