Kwalifikacja: OGR.05 - Planowanie i organizacja prac ogrodniczych
Zawód: Technik ogrodnik
Jaką ilość kilogramów czystego K2O dodano na dwuhektarową uprawę porzeczek, jeśli użyto 250 kg/ha siarczanu potasu (48% K2O)?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Aby obliczyć ilość czystego K<sub>2</sub>O wprowadzonego na plantację porzeczek, musimy najpierw przeliczyć ilość zastosowanego siarczanu potasu (K<sub>2</sub>SO<sub>4</sub>). Zastosowano 250 kg/ha na dwuhektarowej plantacji, co daje łącznie 500 kg K<sub>2</sub>SO<sub>4</sub>. Siarczan potasu zawiera 48% K<sub>2</sub>O, co oznacza, że z 500 kg K<sub>2</sub>SO<sub>4</sub> uzyskamy 240 kg czystego K<sub>2</sub>O (500 kg * 0,48 = 240 kg). W praktyce, znajomość zawartości składników w nawozach jest kluczowa dla efektywnego nawożenia upraw, co przyczynia się do optymalizacji plonów i maksymalizacji wydajności. Wartość ta powinna być uwzględniana w planowaniu nawożenia roślin, aby dostosować dawki do rzeczywistych potrzeb upraw. Standardy nawożenia powinny opierać się na analizie gleby i bilansie składników pokarmowych, co jest niezbędne dla długotrwałej i zrównoważonej produkcji rolniczej.
W przypadku podania niewłaściwych odpowiedzi można zauważyć typowe błędy w obliczeniach związane z procentowym udziałem składników w nawozie. Niektóre z odpowiedzi, takie jak 120 kg, mogą sugerować, że osoba odpowiadająca nie uwzględniła pełnej ilości zastosowanego nawozu na dwuhektarowej powierzchni. Inne odpowiedzi, takie jak 480 kg, mogą wynikać z błędnego pomnożenia masy nawozu przez niewłaściwy procent K<sub>2</sub>O albo z błędnego założenia, że ilość nawozu była znacznie większa. Często pojawiającym się błędem jest także nieprawidłowe przeliczenie masy nawozu na czysty składnik, co prowadzi do zawyżenia lub zaniżenia wyników. Przy obliczeniach, szczególnie w kontekście nawożenia, istotne jest zrozumienie proporcji i zawartości składników w nawozach. Z tego powodu należy zawsze odnosić się do danych producentów nawozów oraz standardów branżowych, aby uniknąć nieporozumień i zapewnić skuteczność stosowanych praktyk agronomicznych.