Ciecze immersyjne są kluczowym elementem w mikroskopii, szczególnie w mikroskopii optycznej. Użycie cieczy immersyjnych, takich jak olej immersyjny, zwiększa zdolność rozdzielczą mikroskopu poprzez zmniejszenie aberracji optycznych, które występują na granicy powietrze-szkło. Przykładowo, olej immersyjny ma współczynnik załamania światła zbliżony do szkła, co pozwala na lepsze przechwytywanie światła przez obiektyw mikroskopu. Dzięki temu uzyskuje się wyraźniejsze i bardziej szczegółowe obrazy badanych próbek. W praktyce, ciecze immersyjne są niezbędne w badaniach biologicznych i materiałowych, gdzie szczegółowość obserwacji jest kluczowa. W zgodzie z najlepszymi praktykami w mikroskopii, ich stosowanie jest zalecane w przypadku obiektywów o wysokiej powiększeniu (np. 100x), co umożliwia badania komórek, bakterii czy struktur materiałowych na poziomie mikroskalowym.
Stosowanie cieczy immersyjnych ogranicza się głównie do obszarów związanych z mikroskopią, dlatego odpowiedzi, które odnoszą się do innych procesów, są mylące. Chłodzenie powierzchni szlifowanego szkła nie wymaga użycia cieczy immersyjnych, ponieważ jest to proces związany z obróbką mechaniczną oraz termiczną, gdzie stosuje się inne techniki, jak na przykład cieczy chłodzące, a nie ciecze immersyjne. W kontekście nanoszenia powłok metodą CVD, jest to proces chemiczny, w którym niezbędne są gazy lub związki chemiczne, a nie cieczy immersyjne. Zastosowanie cieczy immersyjnych w kontekście technologii nanoszenia powłok jest błędne, ponieważ nie jest to ich właściwe zastosowanie. Ostatnia odpowiedź dotycząca nanoszenia powłok na szkło metodą zanurzeniową również nie odnosi się do funkcji cieczy immersyjnych, które są projektowane przede wszystkim w celu poprawy jakości obrazowania w mikroskopach. Typowym błędem myślowym jest mylenie różnych aplikacji, w których cieczy immersyjne nie są stosowane. Wiedza o poprawnym zastosowaniu cieczy immersyjnych jest kluczowa dla osiągnięcia wysokiej jakości wyników w badaniach mikroskopowych.