Odpowiedź, że do budowy układu achromatycznego należy zastosować co najmniej dwie soczewki jest prawidłowa, ponieważ układ achromatyczny składa się z pary soczewek o różnych współczynnikach załamania światła, które są ze sobą połączone. Celem tego układu jest zminimalizowanie aberracji chromatycznych, które występują, gdy różne długości fal światła są załamywane w różny sposób. W praktyce, najczęściej stosuje się kombinację soczewki wypukłej (szkło o wysokim współczynniku załamania) i soczewki wklęsłej (szkło o niskim współczynniku załamania). Taki układ pozwala na skorygowanie różnicy ogniskowych dla dwóch różnych długości fal, co przyczynia się do uzyskania ostrego obrazu w całym zakresie widma. Ten typ układu jest szeroko stosowany w aparatach fotograficznych, teleskopach oraz mikroskopach, gdzie precyzja obrazu jest kluczowa. W branży optycznej standardowe podejścia do konstrukcji optyki zawierają wytyczne dotyczące projektowania układów achromatycznych, co potwierdza ich znaczenie w aplikacjach wymagających wysokiej jakości obrazów.
Wybór jednej soczewki nie jest wystarczający do uzyskania układu achromatycznego, ponieważ sama soczewka nie jest w stanie skorygować aberracji chromatycznych. Aberracje te powstają z powodu różnicy w załamaniu światła w zależności od długości fali. Soczewka wypukła skupia światło, ale przy różnych długościach fal światło to będzie ogniskowane w różnych punktach, co prowadzi do rozmycia obrazu. W przypadku zastosowania czterech soczewek, choć można teoretycznie polepszyć jakość obrazu, nie jest to konieczne ani efektywne dla podstawowego układu achromatycznego. W praktyce, nadmiar soczewek może wprowadzić dodatkowe aberracje, zamiast je eliminować. Zastosowanie trzech soczewek może również wydawać się logiczne, ale w rzeczywistości nie ma potrzeby komplikowania konstrukcji, gdy odpowiednie efekty można osiągnąć przy użyciu dwóch soczewek. Typowe błędy myślowe w wyborze niepoprawnych odpowiedzi wynikają z niepełnego zrozumienia zasad działania układów optycznych. Projektanci często mylą pojęcia związane z aberracjami i ich korekcją, przez co mogą przesadnie komplikować konstrukcje optyczne bez realnej potrzeby. W praktyce, optyka oparta na standardach branżowych zazwyczaj korzysta z określonych par soczewek dla osiągnięcia optymalnych wyników przy minimalnym stopniu komplikacji.