Obiektyw lunety Kepplera, który ma powiększenie 10-krotne, powinien mieć ogniskową równą 2,5 m, co wynika z relacji między ogniskową obiektywu a powiększeniem oraz ogniskową okularu. W przypadku lunet, powiększenie (P) można obliczyć jako stosunek ogniskowej obiektywu (f_obiektywu) do ogniskowej okularu (f_okular): P = f_obiektywu / f_okular. W naszym przypadku, mając ogniskową okularu równą 25 cm (0,25 m) i powiększenie równe 10, przekształcamy równanie: f_obiektywu = P * f_okular = 10 * 0,25 m = 2,5 m. Praktycznym zastosowaniem tej wiedzy jest projektowanie lunet stosowanych w astronomii oraz obserwacji przyrody, gdzie kluczowe jest uzyskanie odpowiedniej jakości obrazu i powiększenia. Dobrze dobrane parametry optyczne wpływają nie tylko na komfort użytkowania, ale także na precyzję obserwacji, co ma istotne znaczenie w badaniach naukowych oraz w zakresie hobbystycznym.
Odpowiedzi, które proponują ogniskowe mniejsze niż 2,5 m, bazują na błędnym zrozumieniu proporcji między ogniskową obiektywu a ogniskową okularu. Przykładowo, ogniskowa 10 cm jest znacznie niewystarczająca, aby uzyskać 10-krotne powiększenie przy okularze 25 cm. Właściwa zasada mówi, że im wyższe powiększenie, tym większa powinna być ogniskowa obiektywu. W przypadku 1 m również nie jest możliwe uzyskanie takiego powiększenia ze względu na niewłaściwe dostosowanie ogniskowych. Ogniskowa 25 cm nie może być równoznaczna z ogniskową obiektywu odpowiedzialnego za powiększenie, ponieważ nie uwzględnia to zasady działania układów optycznych. Ponadto, w kontekście projektowania lunet, kluczowe jest zrozumienie, że dobór ogniskowych wpływa na jakość obrazu oraz pole widzenia, co jest istotne w zastosowaniach, takich jak astronomia. W praktyce, typowe błędy myślowe w tym zakresie często wynikają z niezrozumienia, jak działa optyka i jakie są zasady działania powiększeń, co prowadzi do mylnych obliczeń i nieprawidłowego doboru komponentów w układach optycznych.