Kwalifikacja: MEP.02 - Montaż i naprawa elementów i układów optycznych
Zawód: Technik optyk
W trakcie badania czystości powierzchni elementów optycznych nie rozpoznaje się defektów w formie
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź 'tłustych plam' jest poprawna, ponieważ podczas kontroli czystości powierzchni elementów optycznych nie klasyfikuje się ich jako skaz. Tłuste plamy są często efektem kontaktu z olejami lub zanieczyszczeniami, które mogą być usunięte za pomocą odpowiednich metod czyszczenia, takich jak stosowanie ściereczek z mikrofibry lub specjalnych środków czyszczących przeznaczonych do sprzętu optycznego. W praktyce, kontrola czystości powierzchni optycznych obejmuje identyfikację trwałych skaz, które mogą wpływać na jakość obrazu, takich jak rysy, szczerby czy przeszlifowane pęcherze. Dlatego też, podczas audytów jakości w branży optycznej, istotne jest rozróżnienie, które defekty są trwałe, a które można usunąć. Przykładowo, w laboratoriach zajmujących się produkcją soczewek okularowych, zwraca się szczególną uwagę na identyfikację i klasyfikację defektów, co jest zgodne z normami ISO 10110 dotyczącymi optyki. Dbanie o czystość i jakość powierzchni optycznych jest kluczowe dla zapewnienia ich właściwego funkcjonowania.
Zidentyfikowane skazy, takie jak rysy, szczerby i przeszlifowane pęcherze, są klasyfikowane jako defekty trwałe, które mogą mieć negatywny wpływ na właściwości optyczne elementów. Rysy to uszkodzenia mechaniczne, które mogą wpłynąć na rozpraszanie światła oraz wywołać refleksy, co w konsekwencji prowadzi do pogorszenia jakości obrazu. Szczerby mogą powstać w wyniku niskiej jakości materiałów lub nieodpowiednich procesów produkcyjnych, co zwiększa ryzyko odłamania się fragmentów materiału. Przeszlifowane pęcherze natomiast są wynikiem niewłaściwego przetwarzania materiałów optycznych, co skutkuje powstawaniem mikroskopijnych pęcherzyków powietrza w obrębie materiału. Te skazy są często trwale osadzone w powierzchni i ich obecność jest nieakceptowalna w kontekście standardów jakości w branży optycznej. Często dochodzi do mylnego utożsamienia powierzchniowych zanieczyszczeń, takich jak tłuste plamy, z trwałymi uszkodzeniami, co może prowadzić do niepotrzebnych strat czasu i zasobów na ich usuwanie. Ważne jest, aby w procesie kontroli czystości stosować odpowiednie metody oceny, które jasno rozróżniają między tymczasowymi zanieczyszczeniami a trwałymi defektami, co jest kluczowe dla zachowania wysokich standardów jakości i funkcjonalności elementów optycznych.