Powłoki antyrefleksyjne są nanoszone bezpośrednio na warstwę utwardzającą soczewek okularowych, co jest kluczowym etapem w procesie produkcji wysokiej jakości soczewek. Warstwa utwardzająca ma na celu zwiększenie odporności soczewek na zarysowania oraz zapewnienie ich trwałości, co jest istotne dla użytkowników, którzy oczekują od swoich okularów nie tylko estetyki, ale także funkcjonalności. Przykładem zastosowania powłok antyrefleksyjnych jest ich wykorzystanie w okularach do pracy przy komputerze, gdzie redukcja odblasków światła sztucznego jest niezbędna dla komfortu wzrokowego. Warto również zaznaczyć, że powłoki antyrefleksyjne poprawiają przejrzystość soczewek, co przekłada się na lepsze widzenie w różnych warunkach oświetleniowych. Zastosowanie powłok zgodnych z normami ISO 14889 oraz EN 1836:2005 gwarantuje, że soczewki będą spełniać oczekiwania użytkowników w zakresie jakości i ochrony.
Nanoszenie powłok antyrefleksyjnych na warstwy hydrofobowe, oleofobowe czy adhezyjne jest koncepcją błędną, ponieważ każda z tych warstw pełni inną funkcję, która nie jest zgodna z przeznaczeniem powłok antyrefleksyjnych. Warstwa hydrofobowa ma na celu odpychanie wody, co jest korzystne w kontekście ochrony soczewek przed kroplami deszczu czy plamami. Jednak nie jest to miejsce, gdzie powinno się aplikować powłokę antyrefleksyjną, ponieważ nie zapewnia odpowiedniej trwałości i przyczepności dla tego typu pokrycia. Oleofobowa warstwa działa podobnie, odpychając tłuszcze i oleje, co jest istotne, ale nie wpływa na redukcję odblasków światła. Z kolei warstwa adhezyjna ma za zadanie zapewnić lepszą przyczepność pomiędzy soczewką a powłoką ochronną, jednak nie jest to miejsce do nakładania powłok antyrefleksyjnych. Typowym błędem jest mylenie funkcji poszczególnych warstw i niewłaściwe przyporządkowanie ich zastosowania, co prowadzi do przekonania, że powłoka antyrefleksyjna mogłaby być efektywnie nanoszona na inne warstwy, co w praktyce jest nieefektywne i sprzeczne z najlepszymi praktykami w branży optycznej.