Sopot, znany z malowniczych plaż oraz jako jedno z najpopularniejszych miejsc wypoczynkowych w Polsce, rzeczywiście jest miejscem, gdzie powstało kąpielisko morskie oraz dom kuracyjny z inicjatywy Haffnera. W 1823 roku, dzięki działalności doktora Mikołaja Haffnera, Sopot stał się uzdrowiskiem morskim, co przyczyniło się do rozwoju turystyki zdrowotnej w regionie. Haffner, będąc pionierem w wykorzystywaniu wód morskich w celach zdrowotnych, wprowadził do Sopotów programy terapeutyczne, które przyciągały licznych kuracjuszy. Kąpieliska morskie są teraz standardem w miejscach o dużym natężeniu turystycznym, a ich działalność opiera się na zasadach hydroterapii, co znajduje wykorzystanie w nowoczesnych ośrodkach uzdrowiskowych. Przykładem zastosowania tego modelu jest integracja usług medycznych z atrakcjami turystycznymi, co przyczynia się do poprawy zdrowia oraz jakości życia gości. Obecnie Sopot kontynuuje tradycję uzdrowiskową, co czyni go istotnym punktem na mapie turystycznej Polski.
Kołobrzeg, Międzyzdroje oraz Świnoujście, chociaż również popularne miejsca wypoczynkowe, nie są związane z inicjatywą Mikołaja Haffnera. Kołobrzeg, znany z bogatej historii, jest miejscem, gdzie znajduje się wiele sanatoriów i ośrodków zdrowia, jednakże jego historia kąpielisk morskich rozwijała się niezależnie od Sopotu. Międzyzdroje, z kolei, są bardziej znane jako ośrodek turystyczny i miejsce festiwali, a ich infrastruktura uzdrowiskowa rozwijała się w późniejszym czasie. Świnoujście, dzięki swojemu unikalnemu położeniu i szerokim plażom, również przyciąga turystów, ale nie można go utożsamiać z pionierską działalnością Haffnera. Pojawiające się błędne odpowiedzi mogą wynikać z ogólnego skojarzenia tych miejsc z turystyką zdrowotną, co nie oddaje jednak specyfiki historycznej rozwoju uzdrowisk w Polsce. Zrozumienie kontekstu historycznego oraz lokalnych tradycji jest kluczowe w ocenie znaczenia poszczególnych miejsc w polskim krajobrazie uzdrowiskowym.