Tramping jest formą turystyki, która idealnie odpowiada potrzebom grupy młodzieży zainteresowanej poznawaniem Nepalu w sposób tani i aktywny. Charakteryzuje się on podróżowaniem w mniej zorganizowany sposób, często polegającym na samodzielnym odkrywaniu terenów, co sprzyja bezpośredniemu kontaktowi z lokalną kulturą i środowiskiem. Młodzież, szczególnie ta z ograniczonym budżetem, może skorzystać z noclegów w schroniskach, domach gościnnych czy namiotach, co znacząco obniża koszty podróży. Tramping umożliwia także zgłębianie lokalnych atrakcji turystycznych bez konieczności opłacania drogich wycieczek. Na przykład, podczas wędrówki po malowniczych szlakach w Himalajach, młodzież może nie tylko podziwiać niezapomniane widoki, ale również nauczyć się lokalnych tradycji i języka, co wzbogaca ich doświadczenie. Dodatkowo, tramping sprzyja aktywności fizycznej i kształtowaniu umiejętności radzenia sobie w różnych warunkach, co jest zalecane w standardach zrównoważonego rozwoju turystyki.
Wybór trekkingu jako formy turystyki dla grupy młodzieży poszukującej tanich opcji podróżowania o charakterze poznawczym jest mylący. Trekking, choć również związany z wędrówkami, zazwyczaj wiąże się z bardziej zorganizowanym podejściem, często wymagającym zakupu drogiego sprzętu oraz korzystania z płatnych przewodników. Uczestnicy trekkingu są zazwyczaj zobowiązani do stosowania się do ustalonych tras, co ogranicza ich możliwości odkrywania unikalnych lokalnych doświadczeń i interakcji z mieszkańcami. W porównaniu z trampingu, trekking może być bardziej kosztowny i mniej elastyczny, co nie jest idealne dla młodzieży z ograniczonym budżetem. Karawaning, z kolei, wymaga posiadania odpowiedniego pojazdu oraz kosztownego wyposażenia, co czyni go niepraktycznym dla młodzieży planującej niskobudżetowe wyprawy. Z kolei survival, choć ekscytujący, kładzie nacisk na ekstremalne warunki i umiejętności przetrwania, co może być zbyt wymagające dla młodych podróżników, zwłaszcza tych bez doświadczenia. W efekcie, wybór niektórych z tych form turystyki może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania budżetu i ograniczenia możliwości poznawczych, co jest sprzeczne z zasadami efektywnej i zrównoważonej turystyki.