Overbooking to strategia stosowana przez linie lotnicze, polegająca na sprzedaży większej liczby biletów niż jest dostępnych miejsc w samolocie. Ta praktyka ma na celu zminimalizowanie strat finansowych związanych z tym, że niektórzy pasażerowie mogą anulować loty lub nie pojawić się na odprawie. W branży lotniczej, gdzie popyt na miejsca często przewyższa podaż, overbooking jest uznawany za standardową procedurę. Przykładowo, jeśli linia lotnicza ma 100 miejsc w samolocie, może sprzedać 110 biletów, licząc na to, że 10 osób zrezygnuje. W sytuacji, gdy wszyscy pasażerowie stawią się na pokład, linie oferują rekompensaty i alternatywne loty dla pasażerów, którzy muszą zostać na ziemi. Praktyka ta, jeśli stosowana z umiarem i zgodnie z regulacjami, pozwala liniom lotniczym na efektywne zarządzanie flotą oraz optymalizację przychodów.
Termin overstays odnosi się do sytuacji, gdy pasażerowie pozostają w danym kraju lub strefie dłużej niż pozwala na to ich wiza lub zezwolenie na pobyt, co nie ma związku z sprzedażą biletów. Last minute to strategia sprzedaży biletów na krótko przed odlotem, co również nie dotyczy koncepcji sprzedaży większej liczby biletów niż miejsc. First minute to podejście do sprzedaży biletów z wyprzedzeniem i również nie ma zastosowania w kontekście overbookingu. Te pojęcia są często mylone z overbookingiem, co prowadzi do nieporozumień w zakresie zarządzania biletami i miejscami w samolotach. Kluczową różnicą między tymi koncepcjami jest to, że overbooking jest świadomą strategią zarządzania ryzykiem finansowym, podczas gdy pozostałe terminy odnoszą się do różnych aspektów sprzedaży biletów i regulacji wizowych. Właściwe zrozumienie tych różnic jest istotne dla efektywnego zarządzania operacjami lotniczymi oraz stosowania najlepszych praktyk w branży. Stosowanie mylnych terminów może prowadzić do błędnych decyzji w zarządzaniu podróżami oraz w relacjach z klientami.