Kwalifikacja: MED.11 - Wykonywanie i dobieranie przedmiotów ortopedycznych oraz środków pomocniczych
Zawód: Technik ortopeda
Aby móc wykorzystać ruch pro- i supinacji w długim kikucie przedramienia, należy
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź polegająca na spłaszczeniu końca kikuta podczas pobierania negatywu jest prawidłowa, ponieważ umożliwia optymalne wykorzystanie pozostałych ruchów pro- i supinacji. W przypadku amputacji w obrębie przedramienia, kluczowym jest, aby dostosować protezę do kształtu kikuta, aby zapewnić właściwe dopasowanie oraz komfort użytkowania. Spłaszczenie końca kikuta pozwala na lepszą stabilizację protezy oraz optymalizację jej funkcji, co ma bezpośredni wpływ na zdolność do wykonywania precyzyjnych ruchów. Przykładem zastosowania tej metody może być wykorzystanie leja, który pozwala na swobodny ruch nadgarstka, co jest niezwykle istotne w codziennych czynnościach, takich jak pisanie czy trzymanie przedmiotów. W dobrych praktykach branżowych zwraca się uwagę na indywidualne dopasowanie protezy, co w praktyce oznacza konieczność modyfikacji kształtu leja w oparciu o anatomie użytkownika, co zwiększa komfort i funkcjonalność protezy.
Wybór odpowiedzi dotyczącej wykonania długiego leja kikutowego może prowadzić do nieporozumienia co do zasadności takiego podejścia. Długi lej kikutowy, choć czasami może być wymagany, nie zawsze jest optymalnym rozwiązaniem dla pacjentów, którzy potrzebują pełnej funkcjonalności w zakresie ruchu pro- i supinacji. Takie podejście może ograniczać ruchomość użytkownika, prowadząc do problemów z zakresami ruchu. Ponadto, próba spłaszczenia końca kikuta w kontekście długiego leja może spowodować niewłaściwe rozłożenie sił, co zwykle skutkuje dyskomfortem. W przypadku odpowiedzi sugerującej spłaszczenie końca kikuta negatywu, kluczowym aspektem jest to, że niewłaściwe dostosowanie kształtu kikuta może prowadzić do poważnych problemów biomechanicznych, w tym przeciążeń stawów. Takie koncepcje mogą wynikać z błędnego zrozumienia potrzeby jak najbliższego odwzorowania naturalnej anatomii w procesie tworzenia protezy. Zamiast skupiać się na wydłużeniu leja, zaleca się dokładne analizy biomechaniczne oraz dostosowanie kształtu końca kikuta, aby zminimalizować ryzyko urazów i zapewnić optymalne warunki do wykonywania ruchów. Użytkownicy powinni być świadomi, jak ważne jest właściwe dopasowanie protezy do ich indywidualnych potrzeb ruchowych oraz anatomicznych.