Kwalifikacja: MED.11 - Wykonywanie i dobieranie przedmiotów ortopedycznych oraz środków pomocniczych

Wybór odpowiedzi dotyczących stopy wydrążonej, opadającej oraz płasko-koślawej, wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące biomechaniki stopy oraz konsekwencji amputacji na poziomie stawu Lisfranca. Stopa wydrążona charakteryzuje się nadmiernym wysklepieniem, co prowadzi do zwiększonego nacisku na przednią część stopy, a nie jest to typowe dla pacjentów po amputacji, u których dominują zaburzenia równowagi mięśniowej. Stopa opadająca, z drugiej strony, jest wynikiem uszkodzenia nerwów, które nie kontrolują mięśni prostowników, co również nie jest bezpośrednio związane z amputacją na tym poziomie. W przypadku stopy płasko-koślawej mamy do czynienia z obniżeniem łuku stopy i rotacją do wewnętrznej, które są mniej typowe po amputacji Lisfranca. Te odpowiedzi pokazują niedostateczne zrozumienie mechanizmów kompensacyjnych, które zachodzą w organizmie po utracie kończyny. Ważne jest, aby zauważyć, że każde z tych ustawień ma swoje specyficzne przyczyny oraz skutki, które są różne od sytuacji związanej z amputacją oraz zaburzeniami równowagi mięśniowej. W praktyce klinicznej, identyfikacja właściwego ustawienia stopy jest kluczowa dla stworzenia skutecznego planu rehabilitacji, który będzie dostosowany do potrzeb pacjenta.