Kwalifikacja: MED.11 - Wykonywanie i dobieranie przedmiotów ortopedycznych oraz środków pomocniczych
Zawód: Technik ortopeda
Którego typu leja protezowego dotyczy opis?

Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Lej protezowy typu PTS (Patellar Tendon Supracondylar) jest kluczowym rozwiązaniem w rehabilitacji pacjentów z krótkimi kikutami goleni. W przeciwieństwie do innych typów leja, takich jak MAS (Myoelectric Adjustable Socket) czy PTB (Patellar Tendon Bearing), PTS zakłada szczególne wsparcie dla rzepki i kłykci kości udowej, co jest niezbędne w przypadku pacjentów z ograniczonym zakresem ruchu w stawie kolanowym. Lej ten zapewnia stabilność i zapobiega zsuwaniu się protezy, co jest szczególnie istotne w codziennym użytkowaniu. Praktyczne zastosowanie leja PTS obejmuje osoby, które utraciły kończynę w wyniku urazu, infekcji czy nowotworów, a także pacjentki, które z uwagi na estetykę wymagają lepszego dopasowania do sylwetki. Dobre praktyki branżowe zalecają stosowanie leja PTS w sytuacjach, gdzie stabilność protezy jest kluczowa dla prawidłowego funkcjonowania pacjenta oraz dla zapewnienia komfortu podczas noszenia.
Podczas analizy typów leja protezowego zauważamy, że MAS, PTB oraz KBM różnią się znacząco w funkcji oraz zastosowaniu od leja PTS. Lej MAS, który jest oparty na myoelektryce, jest zaprojektowany głównie dla pacjentów, którzy potrzebują zautomatyzowanej kontroli ruchu, a niekoniecznie wsparcia kolanowego. Może być to mylące, ponieważ niektórzy mogą sądzić, że automatyka może zastąpić stabilność, jednak jest to błędne założenie w przypadku pacjentów z krótkimi kikutami. Z kolei lej PTB, mimo że zapewnia wsparcie dla rzepki, nie jest przeznaczony do pacjentów z takimi ograniczeniami, ponieważ jego projekt zakłada pełne prostowanie kolana, co nie zawsze jest możliwe lub bezpieczne. Lej KBM natomiast, stosowany w sytuacjach ortopedycznych, nie odnosi się do specyficznych potrzeb osób z amputacją goleni. Takie nieporozumienia mogą prowadzić do niewłaściwego doboru leja, co negatywnie wpływa na komfort oraz efektywność rehabilitacji. Kluczowym błędem jest więc mylenie funkcji różnych typów leja oraz ich zastosowania w praktyce klinicznej, co podkreśla znaczenie wiedzy na temat właściwych wskazań i ograniczeń każdego z nich.