Kwalifikacja: MED.11 - Wykonywanie i dobieranie przedmiotów ortopedycznych oraz środków pomocniczych

Układ trzech sił przeciwstawnych to koncepcja, która może być stosowana w niektórych sytuacjach, jednak nie jest odpowiednia dla projektowania ortozy unieruchamiającej. Głównym założeniem tego układu jest równoważenie sił działających na ciało, co może prowadzić do sytuacji, w której ortoza nie skutecznie stabilizuje kończynę. W praktyce, zastosowanie układu sił przeciwstawnych może prowadzić do niepożądanych ruchów w stawach, a w konsekwencji do dalszych urazów lub opóźnienia w rehabilitacji. W przypadku ortoz unieruchamiających, kluczowe jest zapewnienie maksymalnej stabilności, a nie równoważenie sił. Podparcie zastępcze, chociaż może być czasami przydatne, nie jest podstawą w tworzeniu ortozy unieruchamiającej, gdyż jego zadaniem jest wspieranie, a nie unieruchamianie. Przemieszczenie osi przegubów także jest koncepcją, która może wprowadzać chaos w biomechanice stawów, co prowadzi do niewłaściwego rozmieszczenia sił działających na kończynę. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że skomplikowane układy sił zapewnią lepszą stabilność, podczas gdy w rzeczywistości najważniejsze jest prostota i skuteczność w unieruchamianiu. Dlatego kluczowe jest stosowanie sprawdzonych metod, które są zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie ortopedycznej.