Kondycjonowanie papieru polega na jego nawilżaniu i regulowaniu poziomu wilgotności, co jest kluczowym etapem przed dalszymi procesami produkcyjnymi, takimi jak sklejanie tektury falistej. Utrzymanie odpowiedniej wilgotności papieru zapobiega jego odkształceniom i pękaniu podczas procesu sklejania. W praktyce, kondycjonowanie papieru może odbywać się w specjalnych komorach klimatyzowanych, które kontrolują zarówno temperaturę, jak i wilgotność. Przykładem zastosowania tej technologii może być produkcja opakowań, gdzie jakość i integralność tektury falistej mają kluczowe znaczenie dla trwałości opakowania oraz jego zdolności do ochrony zawartości. W branży stosuje się także normy ISO 9001, które podkreślają znaczenie zarządzania jakością w procesach produkcyjnych, w tym kondycjonowania materiałów. W przypadku tektury falistej, prawidłowe kondycjonowanie przyczynia się do zwiększenia efektywności produkcji oraz minimalizacji strat materiałowych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami podnoszenia wydajności procesów.
Papier na warstwę pofalowaną tektury falistej nie poddaje się ani suszeniu, ani ryflowaniu, ani kalandrowaniu przed wprowadzeniem do sklejarki pojedynczej. Suszenie to proces, który ma na celu usunięcie nadmiaru wilgoci z materiałów, co w kontekście kondycjonowania byłoby sprzeczne z celem tego etapu. Przy nadmiernym suszeniu papier może stać się kruchy i podatny na uszkodzenia, co negatywnie wpłynie na jakość finalnego produktu. Ryflowanie, z kolei, jest procesem formowania linii zgięcia w materiale, co nie jest odpowiednie przed sklejaniem tektury falistej, gdyż może prowadzić do ewentualnych uszkodzeń strukturalnych. Kalandrowanie to technika polegająca na wygładzaniu i zagęszczaniu materiału przez przeprowadzanie go przez walce, co również nie jest właściwe przed nałożeniem kleju, gdyż może spowodować zmiany w właściwościach papieru, co utrudni jego późniejsze połączenie. Błędy w myśleniu mogą wynikać z mylenia tych procesów z kondycjonowaniem, które ma na celu przygotowanie papieru poprzez optymalizację jego wilgotności, a nie zmniejszanie jej czy zmienianie formy. W rezultacie, takie podejścia do technologii mogą prowadzić do obniżonej jakości produktów końcowych oraz problemów z integralnością strukturalną tektury falistej.