Kwalifikacja: DRM.07 - Przetwórstwo wytworów papierniczych

Procesy zwiększające wytrzymałość papieru na rozerwanie często są mylnie rozumiane, co prowadzi do wyboru nieoptymalnych metod. Zastosowanie wyższej temperatury suszenia może być intuicyjnie postrzegane jako sposób na wzmocnienie papieru, jednak w rzeczywistości może prowadzić do osłabienia struktury celulozowej. Wysoka temperatura może powodować zbyt szybkie odparowanie wody, co skutkuje utratą elastyczności włókien i ich kruchością. Zwiększenie ilości wody w masie papierniczej jest kolejnym błędnym podejściem, ponieważ nadmiar wody prowadzi do rozrzedzenia masy i osłabienia połączeń między włóknami. To w efekcie zmniejsza wytrzymałość na rozerwanie, ponieważ papier staje się bardziej podatny na deformacje. Zmniejszenie ilości włókien wtórnych mogłoby sugerować poprawę jakości papieru poprzez wyeliminowanie mniej wytrzymałych składników, jednakże wtórne włókna mogą dodawać elastyczności i właściwości amortyzujących, które również przyczyniają się do ogólnej wytrzymałości. Ważne jest, aby zrozumieć, że wytrzymałość papieru jest wynikiem złożonego procesu równoważenia różnych parametrów produkcji, a nie jedynie manipulacji jednym z nich.