Kwalifikacja: DRM.07 - Przetwórstwo wytworów papierniczych

Wszystkie odpowiedzi inne niż 450 g dwutlenku tytanu oraz 550 g wody zniekształcają podstawowe zasady obliczeń stężenia wagowego. Odpowiedzi 675 g i 100 g dwutlenku tytanu są nieprawidłowe, ponieważ nie uwzględniają poprawnie proporcji wynikających z zadanej wartości stężenia. Przy stężeniu 45% z 1000 g dyspersji, ilość substancji czynnej powinna wynosić 450 g, a pozostała masa wody 550 g. W przypadku 675 g dwutlenku tytanu, stężenie wyniosłoby 67,5%, co jest znacząco wyższe niż wymagane 45%. Ponadto, błędne wskazanie 100 g dwutlenku tytanu prowadzi do zaniżenia masy substancji czynnej, co skutkuje nierealistycznym stężeniem 10%, a nie 45%. Odpowiedź wskazująca na 550 g wody jako jednoczesne zaniżenie ilości dwutlenku tytanu również nie ma sensu; suma mas obu składników musi wynosić 1000 g. Typowym błędem myślowym jest nieuwzględnienie wymogu, aby sumaryczna masa komponentów zgadzała się z całkowitą masą dyspersji. Dlatego kluczowe jest precyzyjne podejście do obliczeń chemicznych, co zapewnia zgodność z normami i jakością produktów w przemyśle chemicznym.