Kwalifikacja: MOT.02 - Obsługa, diagnozowanie oraz naprawa mechatronicznych systemów pojazdów samochodowych

Wybierając inne numery, łatwo się pomylić, bo niektóre z nich rzeczywiście wydają się logiczne na pierwszy rzut oka, szczególnie jeśli nie mamy wprawy w czytaniu schematów elektrycznych. Przykładowo, numer 10 może kojarzyć się z punktem masy albo zasilaniem, ale na tym schemacie jest to końcówka alternatora, która nie ma bezpośredniego związku z napięciem zasilania czujnika położenia przepustnicy. To właśnie myślenie na zasadzie „gdzieś w pobliżu zasilania” często prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Numer 11 natomiast to zdecydowanie nie miejsce pomiaru napięcia czujnika – jest to inny układ, prawdopodobnie przekaźnik lub część instalacji zasilającej inne komponenty, więc podłączenie w tutaj nie da nam informacji o rzeczywistym napięciu dochodzącym do czujnika. Natomiast numer 49 to wyraźnie przekaźnik, który steruje przepływem prądu, ale nie jest bezpośrednim źródłem zasilania dla analizowanego czujnika. Podłączenie woltomierza w tych miejscach dałoby błędny obraz sytuacji, a czasem nawet kompletnie nieprzydatny odczyt, niezwiązany z aktualną pracą czujnika położenia przepustnicy. Często spotykam się z takim błędem u początkujących – szukają napięcia „gdziekolwiek”, zamiast dokładnie przeanalizować schemat i znaleźć konkretny zacisk zasilający badany element. To dlatego tak ważne jest czytanie schematów i identyfikacja odpowiednich punktów pomiarowych – ułatwia to diagnostykę i zapobiega niepotrzebnym pomyłkom w praktyce warsztatowej. Moim zdaniem, dobrym nawykiem jest dokładne prześledzenie obwodu od źródła zasilania do samego czujnika, wtedy nie ma ryzyka błędnych pomiarów i niepotrzebnych rozczarowań.