Pojemność kondensatora w klasycznym układzie zapłonowym powinna wynosić od 0,20 do 0,25 μF, co jest zgodne z wymaganiami technicznymi dla większości silników spalinowych. Odpowiedni kondensator odgrywa kluczową rolę w generowaniu iskry w układzie zapłonowym, ponieważ magazynuje energię elektryczną, która jest następnie uwalniana w odpowiednim momencie cyklu pracy silnika. Gdy kondensator jest zbyt mały, może to prowadzić do osłabienia iskry, co z kolei może powodować problemy z uruchomieniem silnika oraz niestabilną pracę. Z drugiej strony, zbyt duża pojemność może powodować nadmierną energię, co może uszkodzić świece zapłonowe. Dlatego kluczowe jest, aby pojemność kondensatora była utrzymywana w zalecanym zakresie, co jest standardem w branży motoryzacyjnej, zapewniającym optymalną wydajność silnika oraz jego długowieczność.
Wybór innych zakresów pojemności kondensatora, takich jak 0,4-0,5 μF, 0,5-0,6 μF, czy 0,6-0,7 μF, jest niewłaściwy z kilku kluczowych powodów. Pojemność kondensatora ma bezpośredni wpływ na efektywność zapłonu. Zbyt duża pojemność może spowodować, że iskra będzie zbyt silna, co zwiększa ryzyko uszkodzenia systemu zapłonowego lub świec zapłonowych. Z kolei zbyt mała pojemność prowadzi do osłabienia iskry, co może skutkować niemożnością uruchomienia silnika lub jego nierówną pracą. Często błędne wnioski wynikają z niepełnej analizy działania układu zapłonowego oraz jego interakcji z innymi elementami silnika. Warto także zaznaczyć, że normy branżowe, które określają wartości pojemności kondensatorów w układach zapłonowych, opierają się na szerokich badaniach i doświadczeniach inżynieryjnych. Dlatego ważne jest, aby zawsze stosować się do rekomendacji dotyczących pojemności, aby zapewnić niezawodność i optymalną wydajność silnika.