Kwalifikacja: MOT.02 - Obsługa, diagnozowanie oraz naprawa mechatronicznych systemów pojazdów samochodowych

Wybór układu paliwowego, zapłonowego czy ładowania akumulatora jako tego, do którego muszą być stosowane wyłącznie podzespoły ze świadectwem homologacji, to bardzo częsty błąd wynikający z mylenia pojęć dotyczących bezpieczeństwa w motoryzacji. Wprawdzie wszystkie te systemy mają ogromne znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania pojazdu – układ paliwowy dla zasilania silnika, zapłonowy dla prawidłowego przebiegu spalania, a ładowania dla pracy instalacji elektrycznej – ale w praktyce prawo nie wymaga, żeby każda część w nich użyta posiadała homologację. Z mojego doświadczenia widać, że wielu mechaników uważa, że skoro są to kluczowe elementy, to stosowanie certyfikowanych części jest obowiązkowe, tymczasem chodzi raczej o stosowanie części oryginalnych lub zamienników o odpowiedniej jakości, ale bez koniecznej homologacji na poziomie takim jak np. przy oświetleniu. Homologacja jest obligatoryjna głównie dla tych podzespołów, które bezpośrednio wpływają na bezpieczeństwo ruchu – stąd reflektory, światła czy nawet kierunkowskazy muszą spełniać konkretne normy i mieć odpowiednie oznaczenia. Oczywiście, w przypadku napraw układów paliwowych czy elektrycznych warto sięgać po podzespoły od sprawdzonych producentów, bo tu chodzi o niezawodność, ale nie ma formalnego wymogu homologacyjnego na każdą cześć. Takie rozróżnienie wynika choćby z przepisów prawa o ruchu drogowym i wytycznych producentów samochodów, a niejednokrotnie spotkałem się z przypadkami, gdzie zamontowanie nieoryginalnej pompy paliwowej czy alternatora nie miało konsekwencji prawnych, podczas gdy niehomologowane światła kończyły się zatrzymaniem dowodu rejestracyjnego podczas kontroli. Moim zdaniem warto sięgnąć do podstawowych przepisów i nie ulegać mylnemu przekonaniu, że homologacja dotyczy wszystkich układów pojazdu w takim samym stopniu.