Kwalifikacja: MOT.02 - Obsługa, diagnozowanie oraz naprawa mechatronicznych systemów pojazdów samochodowych

Bardzo często spotykanym błędem przy diagnostyce układów Common Rail jest założenie, że do oceny pracy zaworu regulacji ciśnienia wystarczy sprawdzić napięcie zasilania lub natężenie prądu płynącego przez zawór. Tymczasem w praktyce te wielkości niewiele mówią o faktycznym sterowaniu takiego elementu. Napięcie zasilania na zaworze jest praktycznie stałe, bo wynika bezpośrednio z napięcia instalacji elektrycznej pojazdu – najczęściej to okolice 12–14 V i raczej nie zmienia się dynamicznie podczas pracy. Pomiar natężenia prądu też nie jest miarodajny, bo zawór sterowany jest sygnałem impulsowym (PWM), więc prąd płynący przez cewkę będzie zmienny, a bez dokładnej analizy charakterystyki sygnału niewiele się dowiemy. Podobnie amplituda sygnału – w układach samochodowych amplitude sterującego sygnału PWM i tak zazwyczaj będzie równa napięciu zasilania, więc nie da się na tej podstawie ocenić, jak długo zawór jest otwarty. Z mojego doświadczenia wynika, że wielu początkujących mechaników patrzy na te parametry, bo są łatwe do zmierzenia, ale niestety nie mają one kluczowego znaczenia przy diagnozie zaworu regulacji ciśnienia. Kluczem jest właśnie analiza współczynnika wypełnienia sygnału PWM – to on realnie decyduje, ile czasu zawór jest otwarty, i jak sterownik zarządza ciśnieniem w szynie. W dobrych praktykach branżowych zawsze podkreśla się, że do prawidłowej diagnostyki potrzebny jest dostęp do oscyloskopu i wiedza o interpretacji sygnałów sterujących, a nie tylko uniwersalny miernik napięcia. To, moim zdaniem, jedno z tych zagadnień, które najlepiej zrozumieć, obserwując realne przebiegi na stanowisku diagnostycznym.