Kwalifikacja: MOT.02 - Obsługa, diagnozowanie oraz naprawa mechatronicznych systemów pojazdów samochodowych

Wycena kosztów naprawy na podstawie cennika to jedno z podstawowych zadań w pracy serwisowej i często, moim zdaniem, wcale nie jest tak oczywiste, jak może się wydawać na pierwszy rzut oka. Błędne odpowiedzi najczęściej biorą się z kilku typowych pomyłek: po pierwsze, nie zawsze dokładnie sumuje się wszystkie składniki kosztów – część osób bierze pod uwagę tylko cenę części, zapominając o robociznie albo odwrotnie, sumuje roboczogodziny, ale nie dolicza elementów, które faktycznie mają być wymienione. Drugi problem pojawia się, gdy myli się rodzaje usług – np. do wymiany reflektora dolicza się dodatkowo koszt ustawiania i regulacji świateł, choć cennik jasno rozdziela te pozycje i nie każda wymiana tego wymaga. Często też można zauważyć, że ktoś liczy koszt dwóch reflektorów (np. lewego i prawego), mimo że pytanie dotyczy tylko prawego. W praktyce spotykałem się z sytuacjami, gdzie klient był przekonany, że roboczogodzina dotyczy całej naprawy, a nie każdej czynności osobno – to bardzo częsty błąd logiczny, bo wtedy suma wychodzi znacznie niższa, niż powinna. Dodatkowo, niektórzy zaokrąglają czas wykonania usługi do pełnych godzin zamiast przyjąć dokładne wartości z cennika, co skutkuje zawyżeniem kosztów. Zdarza się też, że ktoś podstawia błędne ceny części (np. myli reflektor lewy z prawym, a ceny się różnią). Takie niedokładności w praktyce prowadzą potem do problemów z rozliczeniem i niezadowoleniem klientów, dlatego tak ważne jest, żeby nauczyć się czytać cennik branżowy bardzo precyzyjnie. Każdy etap obliczeń musi być jasny: sumujemy ceny części, następnie do każdej czynności doliczamy odpowiadający jej czas roboczy według stawki godzinowej, i dopiero na końcu wszystko zbieramy razem w całość. W branży motoryzacyjnej takie standardy pozwalają uniknąć sporów i nieporozumień – trochę jak w rachunkowości, gdzie przejrzystość jest kluczowa. Z mojego doświadczenia wynika, że lepiej policzyć wszystko na spokojnie dwa razy, niż potem tłumaczyć się klientowi z nieporozumień na rachunku.