Kwalifikacja: MOT.02 - Obsługa, diagnozowanie oraz naprawa mechatronicznych systemów pojazdów samochodowych

Cewka zapłonowa to urządzenie, które ma dwa uzwojenia: pierwotne (o niskiej rezystancji, zwykle kilka omów) i wtórne (o wysokiej rezystancji, najczęściej w zakresie kilku do kilkunastu tysięcy omów). Jeżeli podczas pomiaru rezystancji uzwojenia pierwotnego otrzymujemy wartość 5 Ω, to świadczy o tym, że uzwojenie pierwotne jest elektrycznie ciągłe i sprawne – nie ma tam przerwy ani zwarcia. Zwarcie w uzwojeniu pierwotnym dawałoby bliską zeru rezystancję, a przerwa skutkowałaby wynikiem nieskończonym, czyli miernik pokazywałby ∞ Ω. Typowym błędem jest utożsamianie bardzo wysokiej rezystancji z przerwą w uzwojeniu pierwotnym, podczas gdy w praktyce taka sytuacja dotyczy raczej uzwojenia wtórnego – tu właśnie pojawia się problem z odczytem i miernik wskazuje nieskończoność. Przerwa w uzwojeniu wtórnym jest dość częstą usterką i objawia się tym, że nie można zmierzyć rezystancji tej sekcji. Przerwa w obu uzwojeniach natomiast spowodowałaby, że zarówno na pierwotnym, jak i wtórnym uzwojeniu nie dałoby się uzyskać żadnego odczytu, co nie jest zgodne z danymi z pytania. Z mojego doświadczenia wynika, że najczęstszą pomyłką przy interpretacji takich wyników jest niedostateczne zrozumienie jak działają obwody cewki i co oznaczają konkretne wartości rezystancji – niekiedy mechanicy automatycznie zakładają, że jeśli coś "nie działa", to winny jest pierwotny obwód, a przecież w przypadku zapłonu równie często zawodzi uzwojenie wtórne, które musi wytrzymywać znacznie większe napięcia. Dobrym nawykiem jest zawsze odczytywać wartości w kontekście dokumentacji technicznej danej cewki i nie ograniczać się tylko do jednego pomiaru – porównanie wyników daje pełniejszy obraz sytuacji. Tylko znajomość podstaw działania cewki pozwoli szybko i skutecznie znaleźć źródło problemu.