Opór aerodynamiczny jest rodzajem oporu, który nie zależy od masy pojazdu, lecz od jego kształtu i prędkości, z jaką się porusza. To zjawisko jest związane z siłami wywołanymi przez interakcję powietrza z pojazdem. Przy większych prędkościach opór aerodynamiczny rośnie wraz z kwadratem prędkości, co oznacza, że poprawa aerodynamiki pojazdu ma kluczowe znaczenie dla efektywności paliwowej i osiągów. Przykładowo, nowoczesne samochody osobowe są projektowane z myślą o minimalizacji oporu powietrza, co znacznie wpływa na ich zużycie paliwa i stabilność podczas jazdy. W praktyce, inżynierowie często stosują symulacje komputerowe oraz testy w tunelach aerodynamicznych, aby optymalizować kształt nadwozia. Dobre praktyki wskazują, że zmniejszenie oporu aerodynamicznego nie tylko poprawia wydajność energetyczną, ale także obniża emisję spalin, co jest zgodne z aktualnymi normami ekologicznymi.
W przypadku oporu toczenia, jego wartość jest bezpośrednio związana z masą pojazdu. Jest to opór, który powstaje w wyniku kontaktu opon z nawierzchnią drogi, a jego wielkość zwiększa się wraz z ciężarem pojazdu. Dlatego większe pojazdy, takie jak ciężarówki, doświadczają wyższego oporu toczenia. Opór wzniesienia również ma ścisły związek z masą, ponieważ wymaga pokonania siły grawitacji, co w praktyce oznacza, że im większa masa pojazdu, tym większy opór na wzniesieniach. Opór bezwładności również jest zależny od masy, gdyż odzwierciedla opór do zmiany prędkości pojazdu, co jest bezpośrednio związane z jego masą. Typowe błędy myślowe w analizie oporów ruchu polegają na myleniu ich wpływu z różnymi parametrami, co prowadzi do nieścisłych wniosków. Zrozumienie, że opory takie jak toczenia, wzniesienia i bezwładności są związane z masą, jest kluczowe dla optymalizacji osiągów pojazdu oraz jego efektywności energetycznej.