Oświetlenie ewakuacyjne jest przeznaczone do zapewnienia bezpieczeństwa użytkowników w sytuacjach awaryjnych. Jego głównym celem jest umożliwienie bezpiecznego opuszczenia budynku w przypadku zagrożenia, takiego jak pożar lub awaria. Źródła oświetlenia ewakuacyjnego są zazwyczaj zasilane z niezależnych systemów, co zapewnia ich działanie nawet w przypadku przerwy w dostawie prądu. Zgodnie z normą PN-EN 1838, oświetlenie ewakuacyjne powinno być odpowiednio rozmieszczone, aby prowadzić ludzi w kierunku wyjścia i minimalizować ryzyko paniki. Przykłady zastosowania obejmują korytarze, schody oraz wyjścia ewakuacyjne, gdzie kluczowe jest szybkie i bezpieczne dotarcie do wyjścia. Właściwe oznakowanie i odpowiednia ilość punktów świetlnych są kluczowe dla efektywnego działania tego systemu, co podkreśla znaczenie przestrzegania standardów budowlanych i przeciwpożarowych.
Oświetlenie podstawowe jest przeznaczone do ogólnego oświetlenia pomieszczeń i nie jest zaprojektowane z myślą o sytuacjach awaryjnych. Jego zadaniem jest zapewnienie odpowiedniego poziomu światła do codziennych aktywności, przez co nie wspiera bezpiecznego opuszczenia budynku w razie potrzeby. Oświetlenie miejscowe odnosi się do doświetlenia konkretnych obszarów, takich jak biurka czy miejsca pracy, co również nie odpowiada na potrzeby ewakuacyjne. Oświetlenie awaryjne działa na wypadek awarii zasilania, ale jego głównym celem jest wspieranie normalnej działalności w przypadku przerwy w dostawie energii, a nie kierowanie ludzi do wyjścia. W kontekście ewakuacji, użytkownicy mogą mylnie zakładać, że te rodzaje oświetlenia są wystarczające w sytuacji kryzysowej, jednak nie spełniają one krytycznych wymagań bezpieczeństwa określonych w normach, takich jak PN-EN 1838. Kluczowym błędem jest mylenie funkcji oświetlenia ogólnego i ewakuacyjnego; pierwsze ma na celu ułatwienie codziennych zadań, podczas gdy drugie musi być zaprojektowane tak, aby zapewnić jasną i widoczną ścieżkę ewakuacyjną w każdej sytuacji, co jest niezbędne dla ochrony życia.