Kwalifikacja: MOT.02 - Obsługa, diagnozowanie oraz naprawa mechatronicznych systemów pojazdów samochodowych

Wiele osób wybiera błędne odpowiedzi, kierując się pozornie logicznymi skojarzeniami. Weźmy na przykład rezystancję wewnętrzną – owszem, każdy element półprzewodnikowy ma jakąś rezystancję, ale w przypadku fototranzystora nie jest to najważniejszy parametr, bo nie informuje nas ona o czułości na światło ani o tym, jak sygnał wejściowy zostanie spotęgowany na wyjściu. To może być mylące, szczególnie jeśli ktoś pracował wcześniej z rezystorami lub klasycznymi tranzystorami. Kolejna błędna odpowiedź to indukcja magnetyczna B – i tu jest typowy błąd polegający na myleniu różnych dziedzin elektroniki. Fototranzystor nie jest elementem reagującym na pole magnetyczne, lecz na światło (czyli fotony), więc ten parametr w ogóle nie dotyczy jego pracy. Często się spotykam z tym, że ktoś wrzuca do jednego worka wszystkie wielkości fizyczne, które kojarzą mu się z elektroniką, ale tu akurat chodzi zupełnie o co innego. Ostatni zły trop to współczynnik wypełnienia – być może to skojarzenie z techniką impulsową, przetwornicami czy falownikami, gdzie ten parametr rzeczywiście jest istotny. W kontekście fototranzystorów współczynnik wypełnienia nie ma jednak znaczenia, bo nie pracują one typowo w trybie sygnałów prostokątnych wymagających analizy tej wielkości. Z mojego doświadczenia wynika, że najczęstszym powodem błędów jest po prostu nieznajomość specyficznych parametrów danego elementu i wrzucanie do odpowiedzi tego, co wydaje się znane z innych zagadnień. Dlatego tak ważne jest skupienie się na tym, czym naprawdę wyróżnia się fototranzystor, a jest to właśnie jego wzmocnienie prądowe związane z oddziaływaniem światła na strukturę półprzewodnikową. Branża zawsze zwraca na to uwagę, bo pozwala szybko ocenić, czy dany układ nada się do detekcji słabych sygnałów optycznych.