Kwalifikacja: MOT.02 - Obsługa, diagnozowanie oraz naprawa mechatronicznych systemów pojazdów samochodowych

Wielu osobom wydaje się, że dopuszczalne wahania napięcia na akumulatorze podczas pracy silnika mogą być sporo większe, na przykład do 1000 mV (czyli 1 V) albo nawet 2000 mV (czyli 2 V). To przeświadczenie jest jednak mylne – wynika często z błędnej interpretacji tolerancji alternatora albo z doświadczeń z bardzo starymi pojazdami, gdzie elektronika była mniej wrażliwa na takie skoki napięcia. Obecnie, przy stosowaniu jednofunkcyjnych regulatorów napięcia, standardy branżowe są bardziej rygorystyczne, bo chodzi przede wszystkim o ochronę zarówno akumulatora, jak i układów elektronicznych. Warto pamiętać, że spadki rzędu 1000 mV lub więcej sygnalizują już poważne problemy, np. skorodowane połączenia masowe, słabe styki lub wręcz uszkodzenia alternatora. Przy takich wartościach mogą pojawić się rozmaite usterki – od przepalania żarówek, poprzez resetowanie się sterowników, aż po nagłe rozładowania akumulatora. Często też spotykam się z sytuacją, gdzie mechanicy z przyzwyczajenia nie mierzą tych spadków wystarczająco dokładnie, przez co nie wyłapują problemów na wczesnym etapie. Trzeba mieć na uwadze, że zmiany napięcia powyżej 500 mV uznawane są za niepożądane zgodnie z zaleceniami producentów i podręczników branżowych. Tylko zakres 0–500 mV realnie świadczy o dobrze działającej instalacji. Z mojego doświadczenia wynika, że nawet minimalne przekroczenie tej wartości daje podstawy do przeglądu całego obwodu ładowania. Dobrą praktyką jest też sprawdzenie wszystkich głównych połączeń kablowych i stanu masy pojazdu, jeśli napięcie na klemach akumulatora zaczyna „podskakiwać” powyżej tych 500 mV. W skrócie: odpowiedzi sugerujące wyższe wahania są niezgodne z realiami współczesnych aut i mogą prowadzić do niepotrzebnych kosztów oraz usterek.