Kwalifikacja: MOT.02 - Obsługa, diagnozowanie oraz naprawa mechatronicznych systemów pojazdów samochodowych

Temat diagnostyki sond lambda często sprawia trudności, bo wydaje się, że wystarczy zmierzyć którąkolwiek właściwość elektryczną, by coś wywnioskować o ich sprawności. Jednak praktyka i teoria układów samochodowych pokazuje, że nie wszystkie parametry są równie ważne. Pomiar rezystancji przewodu sygnałowego czy zasilającego nie daje konkretnych informacji o stanie samej sondy lambda. Przewód sygnałowy, choć można sprawdzić pod kątem uszkodzeń czy przerw, sam w sobie nie generuje żadnej rezystancji, która wskazałaby na sprawność elementu pomiarowego w sondzie. Z kolei rezystancja przewodu zasilającego dotyczy zwykle sond z grzałką – ale nawet tu stosuje się ją głównie do sprawdzenia samej grzałki (w sondach wieloprzewodowych), a nie do oceny prawidłowości działania samego czujnika tlenu. Napięcie na przewodzie zasilającym też nie powie nam nic o odpowiedzi sondy na zmiany składu mieszanki, bo to tylko napięcie doprowadzone do grzałki (tam gdzie ona występuje), a nie sygnał diagnostyczny. Typowym błędem jest przekonanie, że każda wartość elektryczna w obwodzie sondy coś znaczy diagnostycznie – podczas gdy jedynym właściwym sposobem oceny pracy klasycznej sondy jednoprzewodowej jest właśnie pomiar napięcia na przewodzie sygnałowym podczas normalnej pracy silnika. Takie podejście rekomendują nie tylko producenci samochodów, ale i podręczniki branżowe oraz standardy napraw. Pomiar samego napięcia zasilania czy rezystancji przewodów nie pozwoli jednoznacznie stwierdzić, czy sonda prawidłowo reaguje na zmiany składu spalin – a przecież o to właśnie chodzi w tej diagnostyce. Dlatego ważne jest, żeby w pracowni czy serwisie od razu kierować się w stronę rzeczywistych parametrów pracy, zamiast skupiać się na drugorzędnych pomiarach.