Kwalifikacja: MOT.02 - Obsługa, diagnozowanie oraz naprawa mechatronicznych systemów pojazdów samochodowych

Wielu osobom wydaje się, że sprawdzenie rozrusznika na stole probierczym powinno polegać na pomiarze rezystancji uzwojeń, bo to przecież podstawowy parametr elektryczny silnika. Faktycznie, kontrola rezystancji uzwojenia włącznika elektromagnetycznego, wirnika czy stojana pozwala wykryć poważne zwarcia lub przerwy w obwodach, ale to zdecydowanie za mało, by ocenić realną sprawność rozrusznika w warunkach pracy. Często spotykam się z opinią, że jeśli rezystancja jest w normie, to urządzenie będzie działać prawidłowo. Niestety, to dość mylące podejście. W rzeczywistości rozrusznik może mieć poprawną rezystancję, a mimo to nie generować odpowiedniej siły, żeby obracać wałem silnika. To wynika z faktu, że w trakcie pracy mogą pojawić się inne problemy – np. mechaniczne opory, zanieczyszczone łożyska, zużyte szczotki czy uszkodzony komutator – które nie wpłyną znacząco na samą rezystancję, ale bardzo mocno odbiją się na efektywności działania. Pomiar samej rezystancji jest dobrym punktem wyjścia, ale nie daje pełnego obrazu stanu urządzenia. Wzorcowe procedury serwisowe oraz standardy branżowe wręcz zalecają, żeby podczas próby na stanowisku probierczym mierzyć moment rozruchowy, ponieważ to on najwierniej oddaje realne możliwości rozrusznika pod rzeczywistym obciążeniem. Typowym błędem myślowym jest przekładanie metod diagnostycznych z prostych urządzeń elektrycznych bezpośrednio na bardziej złożone układy elektromechaniczne, takie jak rozrusznik. Tak naprawdę liczy się to, czy rozrusznik jest w stanie wywołać odpowiedni moment na wale w praktyce, a nie tylko to, czy obwody mają prawidłowe oporności. Dlatego właśnie w profesjonalnych warsztatach stawia się na dynamiczne testy momentu rozruchowego, bo tylko wtedy można być pewnym, że rozrusznik spełni swoje zadanie podczas rozruchu silnika.